wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1813 | WYNIKÓW
Niepotrzebne wyznanie
Znajomość z rok młodszym kolegą rozwijała się prześlicznie. Były to głównie rozmowy na gadu, a w szkole tylko zerkanie, rzadko kilka słów. Kiedyś tak mnie męczył, bym wyznała, co czuję i powiedziałam, że kocham. Milczy teraz, unika mnie, a przecież patrzy. Mama mówi, że to go przerasta...
Gimnazjalistka
Opanować pokusę
A ja kilka dni temu poczułem, że muszę zdjąć plaster szynki z kanapki. Stolik jest taki niski, zaprojektowany dokładnie do mojego wzrostu. Ledwo przełknąłem, a tu już dziewczynki wychodzą z łazienki i dziwią się, że jakieś ubogie te kanapki. Hm, akurat w tym momencie pojawił się w pokoju Gucio, nasz żarłoczny kot. Pan spoglądał raz na mnie, raz na niego i zrezygnował z dochodzenia. N
Przemęczenie
Wstaję wcześnie, by zdążyć na autobus. Potem nuda na lekcjach. Po szkole boli mnie głowa i jestem zmęczony. Potem uczę się, nieraz do późna. Tracę sens życia. Inni chodzą na jakieś dodatkowe zajęcia, ja nawet nie mogę się więcej pouczyć w weekend. Nie wiem, co mam zrobić. Ile się uczyć, a ile odpoczywać. Proszę o pomoc.
Gimnazjalista, kl. II
Giną, bo wierzą w Jezusa
Chrześcijanie to najbardziej prześladowana grupa ludzi na świecie. Jedyną ich winą jest to, że wierzą w Jezusa i chcą żyć tak, jak uczył Pan Jezus. A najgorsze jest to, że chrześcijanie w Europie często wyśmiewani są przez tych, którzy też przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa.
Dlatego w październiku będziemy się modlić w tej intencji podczas nabożeństw różańcowych
JADWIGI NA CHMURKACH
Powoli kończyła się noc. Ale ani w Krakowie, ani nad Krakowem nie było ciszy. Mniejszymi i większymi grupkami ciągnęli ludzie na Błonia. Nie mniejszy ruch panował nad ziemią. Wszystkie aniołki, nawet te całkiem maleńkie, pakowały modlitwy ludzi w plecaki, worki, torby, torebki. Frunęły z tym bagażem przed oblicze Boga i szybciutko wracały.
Najmniejszy w rodzinie
Wczoraj Kuba tłumaczył Zuzi, że wszystko, co się robi najmniejszym, to jakby się robiło Panu Jezusowi. Zuzia kiwała głową, rozejrzała się uważnie i nagle zrozumiała, że najmniejsza w rodzinie jestem ja. Z dumą położyła przede mną swoją parówkę, pytała, czy chcę jeszcze i już wołała „pajówkę, pajówkę”. Mama nie przeprowadziła śledztwa, tylko dołożyła kolejną kiełbaskę, ale w drzwiach kuchni odwróciła się i o mało parówka nie utknęła mi w gardle.
Podejrzany niepokój
Rozwijam swoje pasje, chodzę na zajęcia, mam już wybrany zawód, dążę do realizacji marzeń. Trochę różnię się od rówieśników, którym jeszcze pstro w głowie. Jednak męczą mnie czasami różne burze, miewam dołki. Męczę się ze swoim bałaganiarstwem i złą organizacją czasu. Czuję w sobie wielki potencjał możliwości, głowa pęka od pomysłów. Niby wszystko gra, więc dlaczego tak jest, że męczy mnie niepokój?
15-latka
