wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7119 | WYNIKÓW
Jak poprawić relację z mamą?
Moja mama strasznie na mnie krzyczy. Oskarża mnie, że za mało pomagam, a to nieprawda. Ale nie słucha mnie, gdy się tłumaczę. Krzyczy jeszcze bardziej. Ostrzegała mnie, że jeśli nie przyniosę paska na świadectwie, to odbierze mi wszystko- komórkę, dostęp do komputera. Byłam przerażona, bo paska nie było. Ale mama nic mi nie zrobiła, tylko krzyczała, jak zwykle. Jak poprawić nasze relacje?
Córka
Sprytne zagranie
W alejkach spotkałyśmy Agę, koleżankę z klasy. Uśmiechnęła się krzywo, na mnie nawet nie spojrzała, ale ruszyła z nami i tak głupio gadała, że miałam ochotę kłapnąć ją zębami. „ Czy wyście już kompletnie zdziecinniały, by w czasie wakacji wygłupiać się z maluchami? Wszyscy staruszkowie w dzielnicy zachwycają się wami, że już się tego słuchać nie da. My, normalne nastolatki, przez was nie mamy życia! Siedzę od rana przed monitorem, a babcia każe iść do was. Kiedy kończycie z waszymi głupotami?”
Życie to dar
Dzisiaj dowiedziałam się że mój chłopak popełnił samobójstwo. Poznaliśmy się przez Internet. Mieliśmy się spotkać. Bardzo się kochaliśmy. Dzisiaj napisał, że wszystkich oszukiwał. Myślę, że się nie zabił. Chce być w centrum zainteresowania. Nie wiem, co o tym myśleć. Ciągle płaczę. Teraz mam wyrzuty sumienia, że nie przyjechałam do niego.
Zrozpaczona nastolatka
Szlaban na samodzielność
Jestem już pełnoletnia, ale pod pełną i bardzo męczącą kontrolą rodziców. Wszystko muszą o mnie wiedzieć, muszę spędzać z nimi urlop. Więc siedzę wtedy i nie chce mi się wychodzić z domu. Z kolei zapisali mnie na obóz, a ja nie chcę jechać. Żadne rozmowy, żadne argumenty, rozmowy z wychowawczynią nie pomagają. Mam dosyć u progu kolejnych wakacji.
Licealistka
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
