Jak poprawić relację z mamą?
Moja mama strasznie na mnie krzyczy. Oskarża mnie, że za mało pomagam, a to nieprawda. Ale nie słucha mnie, gdy się tłumaczę. Krzyczy jeszcze bardziej. Ostrzegała mnie, że jeśli nie przyniosę paska na świadectwie, to odbierze mi wszystko- komórkę, dostęp do komputera. Byłam przerażona, bo paska nie było. Ale mama nic mi nie zrobiła, tylko krzyczała, jak zwykle. Jak poprawić nasze relacje? Córka
Nie myśl o tym, że Ty mamę zmienisz, że coś jej wyjaśnisz i mama się zmieni, będziecie w lepszym kontakcie. Zasada ogólna jest taka, że dorośli niechętnie i trudno się zmieniają, raczej nie słuchają argumentów i są przekonani, że ich zdanie, ich podejście jest słuszne. Ponieważ mama raczej się nie zmieni, a Ty ją świetnie znasz, to Ty kombinuj, co możesz w swoim podejściu do Waszej relacji zmienić. Już wiesz, że gdy mama coś zapowiada, to niekoniecznie to się spełni. Zagroziła tyloma karami za brak paska, Ty się bałaś, a nic złego się nie stało.
Bardzo wiele kobiet krzyczy, nawet wrzeszczy, gdy mają jakiś problem. Może mama też coś przeżywa, czymś się martwi, a emocje wyżywa w krzyku. Są jednak ogólne zasady poprawy relacji z drugim człowiekiem. Możesz je zastosować także do koleżanek
- Patrzysz na problem z punktu widzenia tej drugiej osoby. Pomyśl rozsądnie, co mama czuje, jakie ma życie, jakie kłopoty
- myślisz o tej osobie z czułością, okazujesz jej serdeczność
- gdy rozmawiacie, nie wyliczasz krzywd, które wyrządziła, tylko mówisz o tym, co dobre między Wami, co pomoże Wam naprawić relację.
Podejrzewam, że mama jest osobą wybuchową, nie panuje nad nerwami, mówi emocjami, jak się wścieknie, to krzyczy.
Tak to już bywa z ludźmi, że swoje złe emocje wyżywają na najbliższych, a im bardziej kogoś kochamy, tym też mocniej ranimy. Uprzejmi bywamy wobec osób obcych.
Wnioski
Mama Cię bardzo kocha, zależy jej na Tobie, ale widocznie ma swoje kłopoty, nie panuje nad sobą i nad słowami.
Kombinuj, jak mamą wyciszać, jak rozśmieszyć, jak ją też czasami uspokoić. Czasami, gdy będzie w dobrym humorze, możesz próbować porozmawiać o tym, że nie rozumiesz jej nerwowości, że Ci przykro, że bolą Cię jej słowa. Gdy będziesz coś takiego mówiła, nigdy mamy nie oskarżaj, tylko mów o sobie, że bolą Cię jej oceny Ciebie, jej krytyka, krzyki, że boisz się kar i straszenia nimi.
Staraj się żyć radośnie i dobrze. W dawnych czasach dzieciom było o wiele, wiele gorzej, a jakoś wyrastały na odpowiedzialnych i dobrych ludzi. Byleś wad swojej mamy kiedyś nie powtórzyła. Pamiętaj, jak się czuje krytykowane dziecko/
Mama tylko mówi bez zastanowienia. Jest przekonana, że jeśli będzie Cię krytykować, to Ty będziesz się bardziej starała. Ty myśl o sobie dobrze, buduj swoją pewność siebie. A za surowe i złe słowa mamy przepuszczaj przez uszy i nie zatrzymuj. To tylko emocje, mama źle o Tobie nie myśli.
Zadaj pytanie:
