wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 940 | WYNIKÓW
Córeczka tatusia
Niedawno zauważyłam, że jestem jedyną w klasie, która ma lepszy kontakt z tatą niż z mamą. Wiele koleżanek żali się, że nie potrafią rozmawiać z ojcami, że oni ich nie rozumieją, nawet unikają rozmów. A ja odkąd pamiętam ze wszystkim biegałam właśnie do taty. Jemu opowiadałam i nadal opowiadam o tym co dobre i o tym, co złe, co się nie udało. Dlaczego mama jest taka oschła i daleka? Czy moje sytuacja jest normalna?
12-latka
Kim dla nieo jestem?
Na dodatkowym angielskim poznałam bardzo fajnego chłopaka. Jest miły, inteligentny, chodzi do kościoła. Po zajęciach odprowadza mnie do domu, po tym, jak byłam w szpitalu pytał się, jak się czuję. Ale nie pisze do
mnie. Gdy chciałam, by pomógł mi w jednym przedmiocie, nie bardzo chciał się spotkać. Nie wiem, kim dla niego jestem. Byłam już kilka razy zakochana, ale bez wzajemności. Zazdroszczę dziewczynom, które są szczęśliwie zakochane i wstydzę się tego uczucia.
16-latka
Tyle nas dzieli
Zaczęłam pisać z o wiele lat starszym chłopakiem z zagranicy. Dogadujemy się świetnie. Rodzice o wszystkim wiedzą, nie mają nic przeciwko. Różnica wieku między moimi rodzicami też jest spora, więc to nie problem. Z tym chłopakiem świetnie się dogadujemy, mamy podobne poglądy, zamiłowania, możemy pisać bez końca. Niedługo on przyjedzie, poznamy się. Ale czasami waham się, czy to ma sens?
Licealistka
Nie odpuszczę
Kilka miesięcy temu zakochałem się w koleżance z klasy równoległej. Mamy bardzo wiele wspólnego. Niestety dowiedziałem się, że ma chłopaka. Co prawda on jest jej przeciwieństwem, ale widać, że ona go kocha. Wiem, że mógłbym poczekać aż moje uczucie ustanie, ale nie chcę. W szkole wszyscy śmieją się ze mnie i z mojego niskiego wzrostu. Modlę się, żeby wszystko się ułożyło, ale nic się nie dzieje i powoli przestaję ufać Bogu.
14-latek
Chcę tylko przyjaźni
Zaczęłam pisać z chłopakiem, który mieszka bardzo daleko. Wreszcie poznałam wartościowego, wierzącego, pobożnego chłopaka. Byłam zachwycona, on też. Potrafiliśmy przegadać wiele, wiele godzin. Ciągle znajdywaliśmy coś, co nas łączyło. Zaprosiłam go do nas za zgodą rodziców. W odpowiedzi poprosił o chodzenie. Wtedy zrozumiałam, że ja tego nie chcę, że ta odległość to poważny problem. Spotkanie mnie nie zachwyciło, jego chyba tak. No i jak to odkręcić? To wspaniały chłopak, ale nie chcę być jego dziewczyną, chcę przyjaźni.
Dwie szkoły
Już szósty rok uczę się w dwóch szkołach- normalnej i muzycznej. Pracy jest coraz więcej, a czasu na naukę coraz mniej. Jestem ciągle zmęczona, ale najgorsza jest moja samotność. Nie mam koleżanek ani w jednej, ani w drugiej szkole. Chciałabym zrezygnować ze szkoły muzycznej, ale obawiam się, że rodzice będą przeciwni. Jak zdobyć koleżanki?
Szóstoklasistka
Chcę przyjaźni z iskrą zauroczenia
Ponad rok temu zakochałam się w chłopaku z klasy. Zapytałam jego kolegę, czy da mi numer telefonu do niego. Tamten się zgodził. Napisałam temu chłopakowi, że mi się podoba. Odpisał, że też jest we mnie zakochany. Wiele już przeżyliśmy razem. Było dużo upadków, ale za każdym razem udawało nam się podnieść. Na godzinie wychowawczej w tegoroczne Walentynki pani powiedziała nam, czym się różni miłość od zauroczenia. Boję się, że właśnie to tylko zauroczenie, bo to często zdarza się w naszym wieku. Wytrwaliśmy już w tym naszym niby "związku" przez prawie rok. Nie chcę, byśmy byli parą, lecz najlepszymi przyjaciółmi, którzy czują do siebie coś więcej.
12-latka
