wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4268 | WYNIKÓW
O co mu chodzi?
Zaczęłam naukę w liceum i od razu zwróciłam uwagę na chłopaka spoza klasy, ale koło mnie kręci się inny. Ciągle siada ze mną w ławce, żartuje, zaczepia, a nawet zaprosił mnie do cukierni. Poszłam, bo chcę go lepiej poznać, ale on zachowywał się dziwnie, był zdenerwowany, spięty. Raz jest dla mnie przemiły, to znowu odwrotnie, potrafi się wyśmiewać, zakłada, że czegoś nie zrozumiem , nie nauczę się. Nie wiem, o co mu chodzi.
Licealistka
Odliczanie do końca
Zachowałam się kiedyś bardzo głupio, byłam szczera w rozmowie z kolegą, a on wszystko wygadał. Stałam się obiektem kpin, szyderstw, na szczęście mama nie miała do mnie pretensji, tylko mnie wspierała. Myślałam, że po wakacjach sprawa się wyciszy, ale nie jest lepiej. Nauczyciele udają, że o niczym nie wiedzą, że nie słyszą słów padających pod moim adresem. Bagatelizuję dokuczanie, ale to nie pomaga. Potrafią rzucać w moim kierunku okropne wulgaryzmy, co nie jest miłe. Ogólnie klasa zachowuje się jak dzikusy, dominują złe zachowania.
Ósmoklasistka
Bez zobowiązań
Pod koniec wakacji napisał do mnie chłopak, świetnie nam się pisało. Postanowiliśmy się spotkać. Było miło. Od początku dawał mi do zrozumienia, że nie szuka dziewczyny, że traktuje mnie jak przyjaciółkę, ale ja z czasem nastawiałam się na coś więcej. Na początku również powtarzałam sobie, że to tylko luźna znajomość, ale jego czułość, całe zachowanie sprawiło, że inaczej o nim myślałam i byłam pewna, że on czuje to samo. Wreszcie miałam chłopaka, do którego mogłam się przytulić, wyjść z nim. Przymykałam oko na swoje zasady, byle go utrzymać. Nagle zaczęły się jego uniki, więc wylałam swoje żale. Przeprosił i powtórzył, że nie chce dziewczyny, że zgadza się na przyjaźń i już nie będzie czułości. Ale ja tak wcale nie chcę. Nie chcę go też zranić rozstaniem, ale też sama nie chcę się męczyć z ciągłym napływem myśli.
17-latka
Wymarzona sobota
Lubię czasami udawać drzemkę. Niby układam się beztrosko na boku, wyciągam swoje mocne łapy i śpię. Ale to nie jest do końca prawda. Niby nabieram siły, bo porządny pies zawsze musi być gotowy do obrony swoich bliskich. Lecz ja jednocześnie czuwam. Wyłapuję nastrój rodziny, wychwytuję pojedyncze słowa i natychmiast stoję czujny i zwarty, gdy padają słowa typu: „spacer”, „trzeba jechać”, „wyjdź z psem”.
Inne nastawienie
Nie lubiłam mojej szkoły, źle oceniałam rówieśników. Dopiero pod koniec gimnazjum staliśmy się zgraną grupą i nagle nie mieliśmy ochoty na rozstanie. Wybrałam liceum w odległym mieście jako jedyna. Wbrew oczekiwaniom spotkałam egoistów, skupionych na nauce i na własnych sukcesach. Tak strasznie tęsknię do dawnych przyjaciół!
Licealistka
