wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2144 | WYNIKÓW
Niedzielne rozrywki
Zepsułam rodzinie i sobie wycieczkę do Krakowa, po po całodziennym zwiedzaniu chcieli iść do galerii handlowej. Miałam ochotę na ten spacer po sklepach, ale to przecież grzech. Siedziałam wściekła, myślałam o tym i już sama nie wiem, czy można iść do restauracji, kupować pamiątki? Wiele innych pytań. Za tydzień kolejna wycieczka i już mi się nie chce jechać.
Umęczona skrupułami
W oczekiwaniu na powołanie
Do czego ja jestem powołana? Chciałabym do małżeństwa, ale to też jest dziwnie trudne dla mnie. Ksiądz mi powiedział, że poczuję, kiedy to będzie ten właściwy, że spokój w moim sercu mi go wskaże, moją połową będzie ten, przy kim jestem sobą, przy kim niczego się nie boję i czuję pełny spokój.
Licealistka
Święty to taki człowiek, przez którego świeci Światło
Kateri Tekakwitha – pewnie Wam to nic nie mówi... Kateri Tekakwitha to nie imię i nazwisko. To dwa imiona. Imię Tekakwitha Kateri dostała od Indian, bo w takiej rodzinie przyszła na świat. A Kateri, inaczej Katarzyna, to imię dostała Tekakwitha od chrześcijan. Trochę to skomplikowane. Bo tata Tekakwithy był Mohawkiem. Mama pochodziła z innego plemienia i była chrześcijanką.
Powieści obyczajowe
Uwielbiam powieści, ale jestem wybredna i uznaję głównie te obyczajowe. Dla mnie mistrzostwem są „Dzieci z Bullerbyn” i w sumie już nic innego mnie nie zachwyca. Marzą mi się zwyczajne powieści o dzieciach nieco starszych, trochę realistycznych przygód, żadnych romansów czy fantasy. Co mi Pani poleci?
Nastolatka
Decyzja w sprawie bierzmowania
Klasa prawie cała należy do oazy, a ja nie. Nie pociąga mnie ten optymizm, okrzyki, że jest fajnie, śpiewy przy gitarze. Mam już za sobą okres wielkiego buntu, także przeciwko wierze i teraz nie czuję się wcale godna, by przyjąć sakrament dojrzałości chrześcijańskiej. Tylko żal mi rodziny, która już sporo ze mną przeszła....
15-latka
Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie.
12-latka
