Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie. 12-latka
Twoi rodzice czują się za Ciebie bardzo odpowiedzialni, zależy im na Tobie, martwią się o Ciebie. Fakt, że koleżanki coś mają, to nie jest powód, że Ty musisz to mieć. Wielu rodziców nie potrafi stawiać swoim dzieciom zakazów. To wcale nie znaczy, że są dobrymi rodzicami. Może niektórzy z nich chcą mieć po prostu święty spokój. Albo chcą zapewnić dzieciom wszystko, czego sami nie mieli i w ten sposób nieświadomie krzywdzą swoje dziecko. FB się w końcu doczekasz, bądź cierpliwa. Natomiast tym, co w tej chwili robisz, absolutnie nie poprawiasz sytuacji. Całe Twoje złe zachowanie spowoduje, że zakazy będą jeszcze długo trwały. Bo rodzice widzą, że jesteś nieodpowiedzialna. I tak się dziwię, że pozwalają Ci tyle siedzieć na telefonie. Jeśli się nie opamiętasz, to w końcu tych zakazów będzie więcej a nie mniej. Zawsze powtarzam, że swoim zachowaniem macie pokazywać, że zasługujecie na zaufanie. Innej drogi nie ma. Ty tego nie robisz. Rodzeństwo to skarb. Jeszcze się w życiu przekonasz, że przyjaciółki zawiodą, chłopak odejdzie, a rodzina jest na całe życie. Dojrzałe nastolatki trzymają się razem. A Ty się od rodzeństwa odsuwasz, czyli robisz coś najgłupszego. Robisz to w bardzo brzydki sposób. Powtarzaj nieustannie „nie czyń drugiemu, co toie niemiłe”. Zamiast prowadzić nieustanne rozmowy telefoniczne lub wysyłać bez końca SMS –y zapraszaj rodzeństwo do wspólnego działania, planujcie coś wspólnie, wprowadzajcie plan w czyn.
Zadaj pytanie:
