wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5529 | WYNIKÓW
Wzajemne oskarżenia
Tata o wszystko się mnie czepia. Co nie zrobię, to źle. Młodsza siostra zrobi coś, ale zgoni na mnie i mi się obrywa. To nie fair. Tata mówi, że nie szanuję i nie kocham rodziców. Zawsze wie wszystko lepiej i od razu wydaje wyrok. Chwali mnie, jeśli ktoś w szkole mnie pochwali i sie mną szczyci na pokaz. A w domu jest całkowicie inaczej. Mam tego dość.
Gimnazjalistka
Czy to przyjaźń?
Przyjaźnię się z pewnym chłopakiem od najwcześniejszego dzieciństwa. On uważa, że chodzenie gimnazjalistów nie ma sensu. Muszę się z tym pogodzić, ale jednocześnie jego zachowania są dwuznaczne. Czule mnie wita i żegna, obejmuje, chodzimy za rękę. W dodatku teraz przyjechała do mnie koleżanka i mam wrażenie, że bardzo mu się spodobała. Co ja o tym sądzić?
15-latka
Niepotrzebne zamartwianie się
Mam świetnego chłopaka. Bywa on jednak zmęczony moimi problemami. Teraz np. zbliżają się 3 tygodnie naszego rozstania, bo jedziemy w różne miejsca. Ja się zamartwiam, już tęsknię, gadam o tym w kółko, a on podchodzi do tego naturalnie, jakby nie rozumiał, o co mi chodzi. Jak nad tym zapanować?
Licealistka
Męka na wuefie
Mam problemy w szkole, bo koledzy bardzo mi dokuczają. Najgorszy jest w-f. Już na przerwie jestem spięty, bo wiem, że znowu się zaczną złośliwe komentarze, nerwy, wrzaski, na które nauczyciel zdaje się być głuchy. Aż sztywnieję przed lekcją i chociaż się staram, nic mi nie wychodzi. Na innych przedmiotach też się stresuję, że głupio wypadnę, że będą się śmiali. Rodzicom nic nie mówię.
Nastolatek
Prościej zmienić siebie
Przyjaźnię się od lat z jedną koleżanką. Razem siedzimy, razem spędzamy przerwy. W tym roku szkolnym klasa nadała nam imiona bohaterek serialu i tylko tak na nas wołają, a my tego nie chcemy. Obraziłyśmy się na wszystkich, nie odzywamy się już do nikogo, nie reagujemy na te imiona, krzyczymy, by tak na nas nie wołali. Już nie mamy pojęcia, jak ich zmusić, by przestali.
11-latki
Kawałek raju
„Gdy byłam mała, starsze dzieci zabierały nas czasami nad strumyk, który płynął pod fabrycznym murem. Była to dla nas, kilkulatków, niesamowita wyprawa. A szczególne wrażenie robiła nazwa tego skrawka zieleni. Majorka. Chciałabym wiedzieć, kto wpadł na taki pomysł. Dla nas to był raj, cudowne miejsce, pełne soczystej trawy i kryształowej wody.”
