wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1624 | WYNIKÓW
Nie nudzę się z sobą
Niektóre koleżanki przyznały, że niechętnie wracają do domu. Rozmawiając z nimi odkryłam, że one po prostu nudzą się, gdy zostają same. Nie potrafią znaleźć sobie zajęcia, posiedzieć w ciszy, potrzebują ciągłej stymulacji, rozrywki, kontaktu z innymi. Nie chcę nikogo oceniać, może to taki typ osób, ale to też wydaje mi się smutne, bo w końcu ile można wiecznie być napędzanym rozrywką? Zawsze chyba przychodzi taki moment, że zostaje się samemu. Zresztą, bywa i tak, że ci znajomi zawodzą, a z rodziną kontakt nie najlepszy, więc z kim wtedy żyć jak nie z sobą samym? Gdy rozmawiam z różnymi osobami, coraz częściej zdarza się, że jest mi ich po prostu żal. Moja mama ogólnie twierdzi, że większość tych ludzi zachowuje się tak nie dlatego, że lubi i ma taką potrzebę, ale podążają za tłumem, może boją się iść pod prąd, może tak zostało im wmówione, że to jest to "prawdziwe życie", a może też nie wyobrażają sobie inaczej?
Przyjąć porażkę
Byłam na weselu, gdzie poznałam fantastycznego chłopaka- spokojny, kulturalny, wartościowy, mądry, dojrzały. Dużo tańczyliśmy, dobrze się gadało. Zakochałam się. Niestety, po weselu znalazłam go na fb i okazało się, że ma dziewczynę. Pisałam, ale nie chciał kontaktu, podziękował za miłą imprezę, na moje kolejne wiadomości nie odpowiada. Jak go przekonać, że chcę być tylko koleżanką. Napisałam mu o tym, ale on milczy. Płaczę, wszystko traci sens, nie potrafię dojść do siebie! Chyba za bardzo się narzucałam. Co robić?
Gimnazjalista jak rycerz
Przyjaźnię się z kolegą od początku gimnazjum. Ale wyczuwałam, że dla niego bardzo ważny jest fakt, by nie brać nas za parę, tylko za dobrych przyjaciół. Niestety, ktoś puścił w klasie plotkę, że chodzimy ze sobą. Uznał, że to ja doprowadziłam do takiej opinii. Chciałam przeprosić, tłumaczyć, ale nic z tego, zerwał ze mną wszelkie kontakty, traktuje jak powietrze. Nie odpowiada na SMS-y, nie odbiera telefonów. Brakuje mi go bardzo i chciałabym powrotu do dawnych relacji.
14-latka
Kłamczucha
Moja przyjaciółka, którą traktowałam jak siostrę, okłamywała i oszukiwała mnie przez dłuższy czas. Na początku nie chciałam w to wierzyć - znam ją wiele lat, traktuje jak członka rodziny. Pewnego dnia zdecydowałam, że zerwę z nią kontakt. Kiedy chciała ze mną pogadać, mówiłam, że nie mam czasu. Teraz ja ją raniłam. Potem chciałyśmy to zatrzeć, więc chodziłyśmy z cała grupą dziewczyn, ale to już było inaczej. Chciałabym porozmawiać z nią. Czy jest sens odbudować tę relacje?
Zawiedziona
Odosobienie
Nie wyjeżdżałam nigdzie w czasie wakacji, nie miałam kontaktu z koleżankami. Siedziałam przed komputerem lub czytałam książki. Najchętniej nie wychodziłabym z pokoju. W szkole mi dokuczali, bo się dobrze uczę. Złość wyładowywałam na rodzicach, często się z nimi kłóciłam. Dlatego najchętniej nie ruszałabym się nigdzie z mojego pokoju. Wiem, że doradzi mi Pani wizytę u psychologa, ale ja nie pójdę, nie powiem o tym rodzicom za nic. Czy mogę coś zrobić, by się przygotować do wychodzenia do szkoły?
15-latka
Aby nie zepsuć relacji
Mam koleżankę, którą znam od wielu lat, ale ostatnio jakoś bardziej się z nią zapoznałem. Ogólnie znamy się bardzo dobrze. Ostatecznie wyszło, że się w niej zakochałem. Pomimo tego, że ona się przeprowadziła, nadal utrzymuję z nią kontakt. I w tym problem, że ona chyba mnie uważa jako przyjaciela, i ja próbując z nią chodzić, nie chciałbym zepsuć relacji, gdyby coś nie wyszło. Bardzo często rozmawiamy, i szkoda by mi było gdyby się to skończyło.
13-latek
Czy są jakieś szanse?
Przyjaźniliśmy się jako dzieci, ale potem zawsze jak mnie widział, opuszczał głowę albo odwracał wzrok. Tylko raz swobodnie rozmawialiśmy, gdy spotkaliśmy się w większej grupie. Dowiaduję się, że on o mnie miło się wyraża, że podziwia. Czułam, jak podczas procesji mnie obserwował. Serce ciągnie do niego jak magnez od dobrych kilku lat z przerwami. Napisałam mu kiedyś życzenia, to odpisał, ale kontaktu nie utrzymał. Co Pani o tym myśli? Czy to tylko sentyment do koleżanki z dzieciństwa, czy są jakieś szanse?
Licealistka
Dziecinne obrażanie
Na początku roku udało mi się nawiązać kontakty z dwoma fajnymi dziewczynami. Po połowie roku przyszłam do jednej z nich na noc. Później usiadłam obok innej w kinie i się obraziły. Kiedy ona przyszła- też się nie wiadomo o co obraziła. Okazało się, że nie rozmawia ze mną, bo ta druga jej nie pozwala. Następnie znowu mnie lubiły i będziemy razem występować. Jednak jak przyszły do mnie poćwiczyć, głównie grały na telefonach. Nie wiem czy warto się z nimi kolegować.
Czwartoklasistka
Córeczka tatusia
Niedawno zauważyłam, że jestem jedyną w klasie, która ma lepszy kontakt z tatą niż z mamą. Wiele koleżanek żali się, że nie potrafią rozmawiać z ojcami, że oni ich nie rozumieją, nawet unikają rozmów. A ja odkąd pamiętam ze wszystkim biegałam właśnie do taty. Jemu opowiadałam i nadal opowiadam o tym co dobre i o tym, co złe, co się nie udało. Dlaczego mama jest taka oschła i daleka? Czy moje sytuacja jest normalna?
12-latka
