wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1624 | WYNIKÓW
Osoba towarzysząca na wesele
Po raz pierwszy otrzymałam zaproszenie na ślub z osobą towarzyszącą, poczułam się dorosło. Moja młodsza o rok siostra również takie dostała. Wszystko świetnie, ale pojawia się problem: nie mam z kim iść. Naprawdę nie mam nawet bliskiego kolegi, żeby go zabrać. Dziwna sytuacja, boję się, że nikogo w życiu nie znajdę. W starym gimnazjum naprawdę nie ma nikogo, kto byłby odpowiedni, a kuzyni, z którymi mam kontakt też są zaproszeni. Mama ma z nas ubaw, siostra się śmieje, a ja nie wiem, co robić.
16-latka
Więcej ostrożności
Na czacie poznałam starszego o 4 lata chłopaka z mojej okolicy. Mieliśmy podobne zainteresowania i super sie dogadywaliśmy. Uznaliśmy że skoro mieszkamy tak blisko, to możemy gdzieś wyjść razem. Spotkaliśmy się i było genialnie ale do pewnego momentu. On chciał mnie objąć, przytulić, więc okropnie się wystraszyłam, zaprotestowałam. Chciałam jechać do domu, ale uciekł mi autobus, więc pozwoliłam się podwieźć. Pokazałam inną ulicę, on napisał SMSa z przeprosinami i zamilkł. Nie chcę z nim kontaktu. Co mam zrobić, jeśli napisze?
Licealistka
W kierunku zmiany relacji
Nie mam zbyt dobrych kontaktów z moim bratem, ale ostatnio zaproponował, żebym poszła z nim na zbiórkę. Na początku zdecydowanie chciałam, ale teraz już nie jestem pewna. Gdyż moją wadą jest bieganie. Na krótkie dystanse jestem szybka i czasem wygrywam, ale dość szybko się męczę. Dlatego boję się, że będę musiała biec np. przez las i po prostu nie dam rady (tym bardziej, że większość jest starsza ode mnie i przeważają chłopaki). Głupio mi powiedzieć o tym bratu.
14-nastolatka
Dlaczego zamilkł?
Zupełnie nie czułam nic do chłopaków. W pewnym momencie dostrzegłam, że zaczynają mi się podobać. Polubiłam pewnego starszego chłopaka. Tyle
tylko, że mimo to, że się znamy, chyba nawet kolegujemy, jestem pewna, że ja go nie interesuję. Nie jest ideałem, ani troszeczkę. Lubię w nim jego
wady i myślę, że właśnie na tym powinno polegać uczucie. Gdy mu napisałam, odpowiedział, że bardzo się cieszy i straciliśmy całkowicie kontakt. Ja nie chcę się narzucać, ale męczę się, bo to moje pierwsze zauroczenie. Co z tym zrobić?
16-nastka
Zazdrosna przyjaciółka
Zostaliśmy niespodziewanie parą. Fantastycznie się dogadujemy. W szkole się nie afiszujemy, żadnych czułości, a w klasie relacje koleżeńskie. Chociaż chętnie robimy coś wspólnie, gdy mamy pracę w zespołach. Niestety, przyjaciółka dziewczyny jest strasznie zazdrosna o nasze kontakty. Cały czas mnie krytykuje, że za dużo jesteśmy razem, że odbieram jej przyjaciółkę i czuję się, że ona wnet postawi warunek- albo on, albo ja. My ją lubimy, cały czas ustępujemy, ale to już staje się niesmaczne i mam ochotę coś powiedzieć. Wiem, że to tylko sytuację pogorszy.
15-latek
Nie wiem, co czuję
Od dawna podoba mi się kolega z oazy, ministrant, z którym mam w miarę częsty kontakt w kościele, w salkach. Wydawało mi się, że i on na mnie zerka, koleżanki z pełnym przekonaniem mówią, że on na mnie spogląda inaczej niż na pozostałe dziewczyny. Niestety, on nic więcej poza tym nie zrobił i nie robi. Zaczyna mnie to drażnić, bo przecież on jest chłopakiem, a nie ja. Próbowałam z tym skończyć, ale nic z tego, to jest silniejsze ode mnie. Co ja powinnam czuć?
Licealistka
Koniec przyjaźni?
Przyjaźniliśmy się dosyć długo. No i nagle on powiedział, że czuje coś więcej i czy chciałabym z nim chodzić. Zgodnie z prawdą powiedziałam, że z mojej strony to przyjaźń i nic więcej. No i nastąpił koniec. Unika mnie, mowy nie ma o dawnych relacjach. Jest mi bardzo przykro, tęsknię za tamtym czasem, brakuje mi go. Co mogę zrobić?
Gimnazjalistka
Słuszne wątpliwości
Na pewnym portalu poznałem swoją rówieśniczkę. Zaczęliśmy rozmawiać i byliśmy sobą oczarowani. Mieszkamy od siebie bardzo daleko, nie ma szans na spotkanie. Ale zakochaliśmy się w sobie po uszy. Każdego dnia rozmawiamy po wiele godzin, najpiękniejsze są chwile przed monitorem. Ale jakoś ostatnio, gdy koledzy ciągle się pytają, dlaczego nie wyjdę, zaczynam mieć wątpliwości, czy to jest dobre.
14-latek
Jasne sygnały
Spotkaliśmy się w gimnazjum. Typ podrywacza, urokliwy, odważny, pewny siebie. Zawsze mówiłam, że mnie coś takiego denerwuje, a stałam się jedną z jego ofiar. Przez trzy lata on bardzo się zmienił. Jestem nieśmiała, bardzo dobrze się uczę, jestem katoliczką. Myślałam, że oddalając go od siebie, zapomnę. Nie rozumiał mojego zachowania, ale nie chciał pozwolić na to, by nasze kontakty zanikły. Teraz zauważyłam, że patrzy na mnie takim głębokim spojrzeniem, jakby chciał pochłonąć każde moje słowo. Traktuję go szorstko, a bardzo mi na nim zależy.
Gimnazjalistka, klasa III
