wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 16516 | WYNIKÓW
Tylko dla tego, kto kocha Jezusa Wielki Post naprawdę będzie Wielki
To było dwa lata przed jego śmiercią. Franciszek wyruszył z Asyżu w stronę Alwerni oddalonej o ponad sto kilometrów. Lubił tu przychodzić. Cisza, daleko od ludzi. Prawdziwa pustelnia. Franciszek potrzebował takich chwil tylko z ukochanym Jezusem. Na Alwerni przywitały go ptaki, a codziennie rano budził sokół. Miejsce wręcz idealne na 40-dniowy post, który chciał odprawić. Nic nie wskazywało, że zdarzy się coś szczególnego, choć kiedy pytał Pana Boga, co dla niego zaplanował, trzy razy trafiał w Mszale na opis męki Pana Jezusa.
Aby nie zepsuć relacji
Mam koleżankę, którą znam od wielu lat, ale ostatnio jakoś bardziej się z nią zapoznałem. Ogólnie znamy się bardzo dobrze. Ostatecznie wyszło, że się w niej zakochałem. Pomimo tego, że ona się przeprowadziła, nadal utrzymuję z nią kontakt. I w tym problem, że ona chyba mnie uważa jako przyjaciela, i ja próbując z nią chodzić, nie chciałbym zepsuć relacji, gdyby coś nie wyszło. Bardzo często rozmawiamy, i szkoda by mi było gdyby się to skończyło.
13-latek
Mnóstwo obaw
Chciałabym być aktorką, ale jestem na to za nieśmiała. Wstydzę się grać przed znajomymi, za to lustro widzi mój potencjał. Może przed innymi uda mi się otworzyć i spełnię to marzenie? Mam sporo innych marzeń, przede wszystkim aby moja przyszłość potoczyła się w dobrym kierunku. Bardzo się jej obawiam, już teraz myślę o niezdanej maturze, złym życiu, braku pracy, braku miłości i tak dalej. Tracę przez to trochę teraźniejszość, ale nie umiem się tego wyzbyć.
Licealistka
Czy go ośmielać?
Próbuję zagadać do jednego chłopaka. Wiem, że mu się podobam. I on też mi się podoba. Tylko, że on się do mnie w ogóle nie odzywa. Z innymi koleżankami rozmawia normalnie, śmieje się. Ma nawet wspólne zainteresowania z niektórymi i na pewno lubi i je, i mnie, ale ja wiem, że mnie ,,w innym sensie". Chciałabym, żeby zaczął ze mną rozmawiać. Często zauważam, że ,,gapi się" na mnie. Co mam robić, żeby nie był taki nieśmiały?
12-latka
Przemyślenia maturzystki
Czytam właśnie listy na MG i nie mogę się nadziwić. Czy to aby ja jestem z innej epoki, czy sprawdza się teoria coraz wcześniejszego
dojrzewania dzieci? Zakochanie ma rekolekcjach, 13-latki, 14-latki. To niby 4 lata różnicy, ale pamiętam z czasów podstawówka-gimnazjum, że nie było mowy o chłopaku na całe życie, zapewnień o wielkiej miłości i relacjach niemalże małżeńskich. Jeśli już, działo się to z przymrużeniem oka, ukradkowe spojrzenia, ale mijało zazwyczaj po paru dniach.
18-latka
Ucieczka z realnego świata
Rodzice często się kłócą i ja zaczynam mieć już tego pomału dość. Przez ich kłótnie zaczynam płakać i jestem smutna. Mama mi mówi, że byłam bardziej odważna i pewna siebie, ale odkąd mama zaczynała narzekać i kłócić się, ja straciłam wolę walki i pewność siebie, poczucie własnej wartości, ducha walki i by tak dalej wymieniać. Szczerze mówiąc stałam się ponura, samolubna, nieśmiała, mniej odważna i tak dalej. Mój ratunek to ucieczka w świat kreskówek.
14-latka
Tylko szczerość
Chodzę z chłopakiem od ponad 3 miesięcy i wszystko było dobrze. Ale teraz już nie widzę, żebym mu się podobała. I on mi też już przestał. Nie mamy tematów do rozmowy, częściej się kłócimy. I teraz dopiero zobaczyłam że to chodzenie nie ma sensu. Myślałam, że trochę go zmienię. Chciałam z nim zerwać, ale kilka dni temu podarował mi drogie perfumy. Mam ten prezent oddać? Jak mu powiedzieć, że chcę się z nim przyjaźnić jak dawniej?
15 latka
Potępienie klamczuchy
„Już nigdy nie uwierzę Natalii. To kłamczucha. Opowiadała, że wyjeżdża z rodzicami do Grecji, że mają załatwiony elegancki hotel, że będzie cały dzień na basenach. Malwina zaraz podchwyciła temat i wymądrzały się, że hej.” No a dzisiaj Asia wpadła do klasy z rewelacją, że to kłamstwo, bo mama Asi i Natalii spotkały się. Prawda wyszła na jaw.” Jakież było zdumienie Michasi, że starsza koleżanka nie tylko nie potępiła kłamczuchy, ale strasznie jej współczuła i już kombinowała, jak jej pomóc.
A gdy się wypłaczesz...
Kolega podobał mi się od dawna, żartowaliśmy po koleżeńsku, ale potem był czas jakby zbliżania się, chociaż bez większych wyznań. Niestety, od jakiegoś czasu nie ma rozmów, nie zwraca na mnie uwagi, a ostatnio widziałam go z dziewczyną. Może brzmi to dziecinnie, ale przez to płaczę po nocach, nie mogę się skupić na nauce, a jeszcze gorzej jest, gdy patrzę w lustro. Czuję się z dnia na dzień coraz brzydsza, nie mogę na siebie patrzeć.
15-latka
Tak nie można
Tego chłopaka znałam od dzieciństwa. Postanowiliśmy spróbować z chodzeniem, chociaż dzieli nas sporo kilometrów. Do tego każde z nas ma sporo ciężkich zajęć dodatkowych. Mimo tego staraliśmy się jak najczęściej spotykać. Gdy to było niemożliwe, urządzałam awantury, sprawiałam mu przykrość, bo przecież się starał. Nie wytrzymał, zerwał i proponował powrót do przyjaźni. Wtedy zrozumiałam, jak bardzo mi na nim zależy, lecz dalej się awanturowałam, oskarżałam. Zablokowaliśmy w końcu siebie, ale źle się z tym czuję, tęsknię.
Licealistka
