Przemyślenia maturzystki

Raz jeden mój kolega z klasy w 6 klasie podstawówki dał mi prezent na Walentynki, uprosił od którejś z koleżanek mój nr telefonu i zaczął pisać. Było miło, a nawet śmieszyło mnie to, ale ostro zastopowałam, gdy zaczął mi przysyłać wyznania o wielkiej przyjaźni.
Czytam i czytam o poważnym uczuciu dziewczynek i chłopców, rozpaczaniu, co mnie nieco razi u tych w gruncie rzeczy bardziej dzieciaków niż dorosłych, czy nawet
wkraczających w dorosłość nastolatków. Sama czuję się dzieckiem. Jestem sceptyczna, jeśli chodzi o takie wyznania. Może za dużo fikcji, plotkarskich gazet i argentyńskich telenowel?

A jakie jest zdanie innych Czytelników? Macie ochotę, piszcie. Wasze opinie zostaną zamieszczone  na stronie. Iza Paszkowska

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl