wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Refleksje na temat wiary
Odnoszę wrażenie, że w Polsce coraz mniej ludzi to chrześcijanie. Deklarują się jako katolicy, kontynuują tradycje: choinka, wigilijna kolacja, koszyczek wielkanocny do poświęcenia, itp. Ale to są już tylko tradycje. Urodzi się dziecko, więc trzeba je ochrzcić. Dlaczego? Bo co powie rodzina, znajomi, że dziecko nieochrzczone biega. A potem spyta, czemu inne dzieci mają chrzest a ono nie. A to nie na tym polega. Ludzie zatracają poczucie wiary, a sakramenty przyjmują według bardzo dziwnej zasady o nazwie "bo tak trzeba.”
14-latka
Prawda wyzwala
Koleżanki dokoła wszystkie zakochane i ten jeden temat omawiają. A mnie to za bardzo nie pociąga. Lecz pod ich wpływem polubiłam jednego ze starszych kolegów. Tak się nam dobrze współpracowało podczas przygotowań do rorat, jasełek. Zaczęliśmy do siebie pisać- ja na wesoło, on na poważnie i trochę romantycznie. Pokazałam to przyjaciółce, która odpisała mu w moim imieniu, ale tak, jakbym była zakochana. Umówiła nas. Spacer był miły, ale poczułam wyraźnie, że to nie dla mnie. On zapytał, co miałam na myśli pisząc tak inaczej. Powiedziałam mu prawdę. Teraz mi głupio i wobec niego i wobec koleżanki. Jak to naprawić?
14-latka
Bezmyślne naśladowanie
Koleżanka ślepo mnie we wszystkim naśladuje. Cokolwiek robię, kupuję, mówię, że lubię, to ona też. A kiedy jej zwracam na to uwagę, twierdzi, że wcale tak nie jest. Wczoraj przyniosłam szkicownik, w którym rysuję projekty strojów. Dzisiaj przyszła z dokładnie tym samym szkicownikiem i mówi, że to przypadek. Strasznie mnie to denerwuje.
11-latka
Zamieszanie
Kolega z klasy bardzo wyraźnie zaczął się koło mnie kręcić, mówił komplementy, zagadywał, próbował przytulic. To miłe, więc i ja się zauroczyłam i kilka dni byłam szczęśliwa, że będę miała chłopaka. Niestety, teraz przy mnie zaczepia inne koleżanki, obejmuje je i spoglądając na mnie pyta, dlaczego się denerwuję. Co robić, jak go odzyskać? Jestem załamana i płaczę.
Gimnazjalistka
Ta i żadna inna
Zakochałem się na poważnie. Co prawda jestem głęboko wierzący, a ona nie chodzi do kościoła, ale trudno. Wyznałem jej uczucie, ona się zgodziła na chodzenie, ale bardzo szybko uznała, że to nie dla niej. Powiedziała, że to nie ma sensu, że ona nie chce jeszcze chłopaka. Ale ja nie odpuszczam, robię jej propozycje każdego dnia, wysyłam SMS-y i staram się jak mogę. Bo ja czuję, że jesteśmy dla siebie. Co jeszcze mogę zrobić?
14-latek
