wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7177 | WYNIKÓW
Brak oparcia
Zaczęła się szkoła, a ja jestem coraz smutniejsza. Mam ochotę odsunąć się od wszystkich, z nikim nie rozmawiać, bo kogo ja obchodzę? Koleżanki chichoczą, a mi nie do śmiechu. W domu tylko słyszę słowa krytyki, szczególnie od taty, który jest oschły, nie mam z nim żadnego kontaktu. Wczoraj wracałyśmy z koleżankami i jedna spotkała swojego tatę, który tak pięknie ją przywitał. Ja nigdy nie usłyszałam takich słów i pewnie nie usłyszę.
Nastolatka
Mama- pedantka
Proszę mi wierzyć, że sprzątam tak, jak potrafię najlepiej. Niestety, mojej mamie nigdy nie dogodzę. Jest pedantką i gdy wpada do domu zaczyna się fala krytyki. Ja się bronię, więc są potem płacze, krzyki, kłótnie. Moją mamę bardzo trudno przekonać, że w swoim pokoju czuję się dobrze, gdy jest tak, jak sobie sama posprzątam. Wczoraj zagroziła, że nie puści mnie z koleżankami na koncert, a mi tak na tym zależy. Oszaleję w tym domu!
15-latka
Masz skarb
Mam dużą rodzinę, w związku z tym trzeba dużo wydawać na jedzenie, wodę itd. i jest mniej na ubrania, meble. W mojej klasie wszystkie dziewczyny mają super ciuchy, kosmetyki, pięknie urządzone domy, buty za 600 zł, rodziców, którzy dadzą co chcą, a ja swoich nie mogę wybłagać o przemalowanie pokoju z różu, na coś bardziej młodzieżowego, nie mówiąc już o starych meblach. Podobno pieniądze nie są w życiu najważniejsze, ale na pewno ważne. A wysłuchiwanie, jak to koleżanka miała wyjazd do Meksyku, Chin, Stanów Zjednoczonych czy Izraela za 10 000 zł też nie jest przyjemne.
Gimnazjalistka
Ciesz się tym, co masz
Miałam dobrego przyjaciela, który po latach stał się moim chłopakiem. Chyba na zawsze już będziemy razem, bo doskonale się rozumiemy, pomagamy sobie. Moim problemem jest brak przyjaciółek. Owszem przychodzą do mnie do swoimi kłopotami, każdej wysłucham, doradzę, ale to nie jest prawdziwa przyjaźń. One myślą o sobie, ja je nie interesuję. Chłopak mnie wspiera, ale on nie ma takich problemów, posiada dobrych kolegów. Zresztą, to inne relacje.
17-latka
Granice tolerancji
Bardzo dobrze się uczę , jestem głęboko wierząca, mam cudownego chłopaka, również wierzącego. Moją przyjaciółką jest koleżanka, z którą siedzę w szkolnej ławce. Bardzo się lubimy, jednak jest rzecz, która bardzo nas różni. Jest ateistką. Jestem osobą tolerancyjną i wyrozumiałą, więc szanuje to jaka jest. Jak się ubiera i jakie ma podejście do życia. Ona jednak nie potrafi tego odwzajemnić. Na lekcjach religii się ze mnie naśmiewa, że wierzę w bzdury... Naśmiewa się ze mnie i z mojego chłopaka, a ja nie wiem już jak sobie z tym poradzić...Jestem bardzo wrażliwa i źle to znoszę..
15- latka
Dziecinna i męcząca
Do klasy doszła nowa koleżanka, znam ją w z widzenia, z parafii. Denerwuje mnie to, że cały czas się pyta, czy ją lubię, czy jesteśmy przyjaciółkami, bo ona ma wrażenie że jej nie lubię itd. Poza tym jest miła, tylko trochę dziecinna. Opowiadała mi też o jej problemach z rodzicami. Wtedy robi mi się jej żal. Od pierwszego dnia nalega, żeby się spotkać, choć mówię jej, że nie mogę, jestem już umówiona. Nie mam pojęcia, jak dać jej delikatnie do zrozumienia, że nie chcę żebyśmy były ,, przyjaciółkami na śmierć i życie" wystarczy mi, że jest moją koleżanką.
Nastolatka
Inna
Jestem inna niż wszyscy: Chodzę do kościoła, jestem aktywna na religii, bardzo lubię moje starsze rodzeństwo. Wolę spędzać czas z rodziną niż z rówieśnikami. Boję się oddalić od mojej mamy na więcej niż 1 dzień. Przez to nie lubię
jeździć na wycieczki, wychodzić na noc do koleżanek itp. Jak temu zapobiec??
Prawie 14-latka
