wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1826 | WYNIKÓW
Z kim na półmetek?
W najbliższym czasie mamy zadeklarować, czy bierzemy kogoś na półmetek ze szkoły, spoza niej lub czy idziemy sami. Zastanawiam się, kogo zaprosić. Początkowo myślałem, że półmetek sobie daruję i pójdę sam, bo nie mam dziewczyny. Jednak prawie wszyscy koledzy z klasy idą z dziewczynami. Chętnie zaprosiłbym jakąś koleżankę z mojego liceum, z którą znałem się od podstawówki, ale przez ostatnie kilka miesięcy zaniedbałem z nimi relację. Super by było iść z jakąś koleżanką (tak po koleżeń-sku) zatańczyć z nią poloneza i się wspólnie bawić. Czy lepiej "na szybko" poznać jakąś koleżankę ze szkoły i ją zaprosić, czy jednak spróbować spytać "stare" koleżanki. W dodatku zbliża się wesele kuzyn-ki, więc czy dobrze byłoby iść z tą samą osobą co na półmetek, czy też w ogóle nie wiązać tego ze sobą?
17-latek
Niech Jezus będzie waszym Przyjacielem
To było kilka miesięcy po tym, jak kard. Józef Ratzinger został papieżem. Wieczorem 15 października 2005 r. na placu św. Piotra w Rzymie zebrało się prawie sto tysięcy włoskich dzieci, które niedawno przyjęły I Komunię św. Spotkanie było niezwykłe. Ojciec Święty Benedykt XVI przez godzinę odpowiadał na ich pytania. Niektóre rozsiadły się całkiem blisko niego i z wielką uwagą, w ciszy słuchały, co papież im mówił. Z pytań dzieci zadanych Benedyktowi XVI wybraliśmy cztery. Przeczytajcie je uważnie. Odpowiedzi Ojca Świętego z pewnością warto pamiętać. To przyda się na całe życie.
W nowym domu
Mieszkamy w nowym domu. Zuzia pęka z dumy i radości. Wszystkich zaprasza, cieszy się, pokazuje mieszkanie. Kuba też dostrzega coraz więcej plusów, ale trochę tęskni za starym domkiem położonym tak blisko szkoły. A ja, ich wierny i dobry pies? Niby mam mniej pracy, bo mieszkanie na 3 piętrze jest bezpieczne, nikt się tu nie wkradnie, mogę spokojnie drzemać. Ale pojawił się inny problem- czyli wychodzenie.
W każdym znajduje się przynajmniej odrobina dobra. Trzeba je tylko odnaleźć.
Śniło mi się, że jestem blisko swego domu, na olbrzymim placu zabaw, gdzie bawiły się gromady dzieci. Jedne śmiały się wesoło, inne przeklinały. Tak byłem tym zdenerwowany, że wpadłem między nich i waląc gwałtownie pięściami próbowałem ich pohamować. W tym momencie ukazała mi się postać. Mężczyzna. Miał na sobie spływający do ziemi płaszcz, a z twarzy promieniowało takie światło, że nie mogłem na niego patrzeć.
