wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 13314 | WYNIKÓW
Klasowe ogniska
Jestem raczej lubiana z klasie, ale nie biorę udziału w życiu towarzyskim. Po raz kolejny zaproszono mnie na ognisko. Ale sama się bałam, że tam będzie alkohol i papierosy. Niby mam zasady, ale przecież człowiek czasami sam siebie nie rozumie. Mama mi zabrania wyjazdów na klasowe imprezy, nawet, jeśli mam zapewniony powrót. Ostatnio dochodzi między nami do kłótni, bo ile można się uczyć. Czuję, że omija mnie coś ważnego, że następnym razem już mnie nie zaproszą. Oni się bawią, a ja tu siedzę i płaczę.
Gimnazjalistka
Święty Janie Pawle módl się za nami
W naszej redakcji wiszą na ścianie dziwne obrazy. Dla nas nie dziwne, bo wiemy, o co chodzi. Natomiast ci, którzy nas odwiedzają po raz pierwszy, prawie zawsze pytają: „A co to takiego?” No, właśnie. Obrazów nie malował wybitny artysta, a mimo to są bardzo cenne. Przynajmniej dla nas. Dlaczego?
Na jednym z nich, za szkłem widać utkane z wełny kolorowe kwadraty, prostokąty; mniejsze, większe, podłużne i bardzo krótkie. Na drugim wielka rękawica. Większa niż bokserska, dwa i pół razy większa od mojej dłoni (specjalnie mierzyłam).
Wciąż pamiętam....
Wciąż pamiętam, jak było mi ciężko, gdy tu pewien kolega dał mi kosza, tu, jakiś czas później, drugi nie wykazywał zainteresowania, kolejny chciał tylko przyjaźni, z jeszcze innym to ja nie chciałam niczego poważniejszego. I tak to się toczyło, dokładnie 4 lata, całe gimnazjum, pierwsza klasa liceum, przepłakane noce, stany depresyjne (ciężki jest
żywot wrażliwca) itd. I wie Pani co? Gdy za trzecim razem dowiedziałam się, że po raz kolejny zostałam odrzucona, stwierdziłam, śmiejąc się przez łzy z mojego losu, że chyba już nigdy nie znajdę tego odpowiedniego, który mnie
polubi, może nawet pokocha.
Same problemy
Nie widzę sensu w życiu i każda, najprostsza czynność uświadamia mi, jak beznadziejna jestem. Nie umiem odciąć się od przeszłości. Zapomnieć jak odrzuciła mnie przyjaciółka, chłopak, jak wyśmiewano mnie w gimnazjum. Znalazłam się w bardzo mocnej klasie w liceum - jestem jedną z najgorszych i to również mnie dobija. Ludzie z gimnazjum nadal wytykają mnie palcami. Porozsiewali plotki po nowych znajomych z liceum i teraz nienawidzi mnie jeszcze większa grupa. Często mam ochotę sobie coś zrobić, nie mam siły dłużej na szkołę, naukę, obowiązki i ten świat, całkowicie pozbawiony sensu.
16-latka
Fałszywe oburzenie
Po szkolnej dyskotece jedna z dziewczyn dała wulgarny wpis na stronę. Nie było to miłe, ale moim zdaniem kilka dziewczyn wykorzystało tę sprawę, by się na niej wyżyć. Poskarżyły wychowawczyni, straszyły, że przyjdą rodzice, zmanipulowały kolegów przeciwko tej dziewczynie. Bardzo mnie to denerwuje, bo przecież nikt w klasie nie jest niewinny, wulgaryzmy zdarzają się każdemu i tylko czekać, jak ta dziewczyna zacznie się bronić, wyciągnie argumenty. Pierwszego dnia pocieszałam tę koleżankę, teraz staram się stać z boku, bo ona ma przyjaciółkę. Obgadywanie, fałszywe oburzenie, groźby, afery to obraz naszej klasy.
Szóstoklasistka
Uzależniona od nauki
Przez cale gimnazjum uczyłam się od rana do nocy. Nigdzie nie wychodziłam, nie spotykałam sie z innymi, bo chciałam mieć dobre oceny. Na początku liceum obiecałam sobie, że będę się uczyła mniej i ze zrozumieniem, a przede wszystkim, że będę spędzała czas z innymi, pomyślę o rozrywce. Niestety, nie wychodzi mi to. Znowu cały czas się uczę, bo chcę mieć same dobre oceny, chociaż one nie są mi potrzebne, bo gdybym miała je słabsze też bym była zadowolona. Czuję, że po prostu uzależniłam sie od nauki i zdziwaczałam. Nie wiem, jak to wszystko przerwać.
Licealistka
Samotność przeszkadza
Nigdy nie miałem kolegi, a co dopiero przyjaciela. Zawsze byłem sam, podczas gdy inni się bawili, rozmawiali itp. W przedszkolu miałem koleżankę, z którą się lubiliśmy, później byliśmy w jednej klasie, lecz jakoś w czwartej klasie odsunęła się do dziewczyn. Chłopaki z klasy śmiali się ze mnie na w-f-ie, ponieważ nie interesuję się sportem. Jestem w nowej klasie i chociaż nikt mi nie dokucza, to jednak nie ma chłopaków, z którymi mógłbym swobodnie rozmawiać, bądź spotykać się po lekcjach. Nie mam z nikim wspólnego tematu.
Siódmoklasista
W poszukiwaniu normalnych dziewczyn...
Te wakacje są dla mnie strasznie nudne. Zepsuł mi się komputer i nie mam pieniędzy na naprawę. Chodzę po domu w kółko, czasem się przejadę na rowerze, ale ile można. Zastanawiam się czasem, czy wszyscy obok mnie są szczęśliwi oprócz mnie. Każdy ma jakiś przyjaciół, dziewczynę, chłopaka, mają z kim porozmawiać. A ja nie wiem, czy kiedykolwiek poznam jakąś wartościową dziewczynę. Teraz idę do technikum, a moja klasa, niestety, to będą głównie imprezowicze. Boję się, że stanę się gorszy Gdzie są jakieś normalne dziewczyny?
16 latek.
Rozejście i powrót
Znam go wiele lat. Pod koniec 1 gimnazjum zostaliśmy parą. To była typowa "szczenięca" miłość i po ok. pół roku zerwałam. Kontakt utrzymywaliśmy, dużo rozmawialiśmy. Na pewien czas zamilkł, ale odnowiliśmy znajomość i okazało się, że nadal bardzo dobrze się rozumiemy. Zdałam sobie niedawno sprawę, że znów się w nim zakochałam. Jest przystojny, mocno wierzący, dobrze się uczy, ma dojrzałe poglądy, niebanalne hobby i jak ja specyficzne poczucie humoru. Piszemy ze sobą codziennie, widzimy się w każdy weekend, to zawsze jego propozycje. Co o tym myśleć?
18-latka
Męki dorastania
Od paru miesięcy moje zachowanie się pogorszyło. Z mamą coraz gorzej się dogaduję, tzn. są chwile kiedy wszystko jest w porządku, ale coraz częściej się kłócimy. Dawniej też nie było idealnie, ale teraz mam wrażenie, że coraz bardziej ją odtrącam, choć tego nie chcę. Po prostu mówię rzeczy, których nigdy bym nie powiedziała. Wiem, że pewnie mam grzech, ale nie potrafię powiedzieć inaczej, bo bym skłamała. Coraz częściej "mam dołek". Wtedy idę do kościoła, bardzo mi to pomaga, tylko to trzyma mnie przy życiu. To wszystko bez sensu.
Nastolatka
