wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 13298 | WYNIKÓW
Gdzie te dziewczyny?
Obawiam się, że zbliżające się wakacje będą dla mnie strasznie nudne. Pamiętam, jak w zeszłym roku zepsuł mi się komputer. Chodziłem po domu w kółko, czasem się przejechałem na rowerze ale ile można. Zastanawiam się czasem, dlaczego wszyscy obok mnie są szczęśliwi oprócz mnie.. każdy ma jakiś przyjaciół, dziewczynę, chłopaka, mają z kim porozmawiać. A ja nie wiem, czy kiedykolwiek poznam jakąś wartościową dziewczynę. Gdzie są jakieś normalne dziewczyny? Chodzę do męskiego technikum, koledzy to imprezowicze.
16-latek
Niecierpliwość
Poznałam na obozie szkolnym chłopaka starszego o dwa lata. Przystojny, miły, z poczuciem humoru. Zauważyłam, że ja też go zaciekawiłam. Gdy po kilku dniach powiedział mi „cześć”, to z wrażenia nie odpowiedziałam. No i od tego momentu zaczął mnie ignorować. Przeżywałam każde spotkanie na szkolnym korytarzu. Usłyszałam, jak jego kolega coś mówił do niego na mój temat. Zamęczam teraz przyjaciółkę moim problemem, bo przecież w czerwcu on opuści gimnazjum. Nie chcę czekać, aż spotkamy się z liceum.
14-latka
Można mieć nadzieję
Na początku liceum poznałam w klasie kolegę, który mi się spodobał. Po pewnym czasie zaczął spotykać się z inną dziewczyną z klasy. Zrobiło mi się trochę przykro, ale w duchu życzyłam im dobrze. Niedobrze się im układa, ona się bawi chłopakami. Tymczasem moje zauroczenie nie minęło, a może nie chciałam się go szczególnie wyzbyć. Nie chcę niczego rozbijać, ale skrycie marzę, by kiedyś on mógł być kimś więcej niż tylko kolegą. Czy mogę sobie robić taką nadzieję?
16-latka
Kilka myśli o chłopakach
Natchnęła mnie dzisiejsza Pani odpowiedź na problemy z chłopakami. I powiem, że się nie zgadzam z Panią. Chłopcy wcale nie dorastają w liceum. Nawet jeśli, to są to bardzo rzadkie przypadki. Pokażę to na własnym przykładzie. Wiadomo, po gimnazjum, kiedy marzyłam, że w liceum będzie inaczej, miałam też nadzieję, że z chłopakami będzie inaczej. Ale jak to zwykle bywa, oczekuje się na coś, a u Góry i tak postanawiają inaczej. Z pewnością w perspektywie lepiej dla nas!
Licealistka
Bez przyjaciółki
Nie tak dawno pokłóciłyśmy się w klasie i odsunęłyśmy się od reszty dziewczyn. Potem zauważyłam, że przyjaciółka czas po szkole spędza z nową koleżanką, nie ma dla mnie czasu. Pytam ciągle, czy jesteśmy jeszcze przyjaciółkami, ona zapewnia, że tak, a ja widzę, że nie. Czuję się okropnie, bo chociaż jeszcze siedzimy razem, to one mają swoje sprawy. Zostałam sama, obrażona i smutna Czasami mam ochotę zbliżyć się do kolegów, bo oni nie robią tylu afer.
12-latka
Złoty środek
Od zawsze byłam, jestem i będę zdania, że to chłopak powinien zaczynać znajomość. Ale jest pewne "ale". Z każdym dniem zauważam, że chłopcy w większości po prostu nie umieją zagadać, poznać się z dziewczyną. Jak tu znaleźć złoty środek, żeby nie być nachalną a jednocześnie sprawić, żeby sam zechciał się przyjaźnić z każdym dniem coraz bardziej i żeby częściej o mnie myślał? Tylko jak tu tyle czasu czekać spokojnie? No i boje się nagłego sprowadzenia na ziemię.
Licealistka
Krzyż- niezwykłe łącze
Wieczorkiem poszłam jeszcze na mszę, po niej była adoracja przed Niedzielą Miłosierdzia. Całonocna adoracja. Ja zostałam tylko na jej początku, powiedzieli, że zostanie na to czuwanie wniesiony krzyż Światowych Dni Młodzieży, ale nie wnieśli go przed moim wyjściem… zastałam go na schodach świątynii, gdy wychodziłam. I to było bardzo miłe, bardzo, bo… tak sobie przy nim uklęknęłam i się pomodliłam… Czułam się może troszkę niezręcznie, bo obok mnie była młodzież pilnująca krzyża, ale… Pomodliłam się i w tej modlitwie było mi tak dobrze. Oddałam się Bogu. Całą siebie, by już tak bardzo się nie bać tego wszystkiego, przyszłości, siebie… bym może troszkę się polubiła. Fajnie było znaleźć się tak blisko Krzyża. Po drodze krzyżowej ulicami miasta ledwo musnęłam drewno, a teraz… ten krzyż był dla mnie, czekał na mnie. Szkoda, że nie zostałam na tej adoracji dłużej, ale może właśnie o to chodziło, o moje spotkanie z symbolem męki pańskiej, a jednocześnie z symbolem naszej łączności z Bogiem.
Odpust u św. Bartłomieja
Dziwna sprawa, ale obojgu nam się z Koką wydaje, że to drugie ma lepszą kość. Dlatego jeden drugiemu odbiera, rzuca się do gryzienia, ale już zerka okiem na kumpla i jest przekonany, że jednak tamta kość była lepsza. Ledwo po krótkiej bitwie dokonujemy zamiany, sytuacja się powtarza. Ale zauważyłem, że u dzieci jest dokładnie tak samo. Im też się wydaje, że cudzy rower, hulajnoga, nawet wiaderko w piaskownicy czy autko lub lalka są lepsze.
Smycz ogranicza
Chociaż babcia wspomina swoje dawne psy, które nigdy nie chodziły na smyczy, wychodziły z podwórka, gdy miały na to ochotę i pomagały pędzącym na przystanek dotrzeć tam na czas. Czyli po prostu goniły z głośnym szczekaniem takie osoby. Dzisiaj to zakazane. Wędrujemy na smyczach. Owszem, moja nowa obroża jest piękna, czerwona, widoczna z daleka. No ale mnie ogranicza. Dlatego tak się ucieszyłem, gdy kilka dni temu Lola i babcia zaprosiły mnie do lasu.
Chory przyjaciel
Jeden z moich przyjaciół to chory chłopak. Staram się to rozumieć i pamiętać o tym. Wspieram go jak umiem, ale czasami jestem zmęczony jego wybuchami i gadaniem, że się zabije, że nie ma po żyć, że jest tylko ciężarem dla wszystkich, że nie chce litości. Często ma do mnie pretensje, chociaż moim zdaniem nie ma racji. Pomagam, jak potrafię, bo dobrze widzę, jak mu ciężko, ile ma ograniczeń, ale czy to jest faktycznie dobre?
Przyjaciel
