wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 939 | WYNIKÓW
Nieporozumienia
Mam teraz remont pokoju, rodzice chcą oszczędzić na mnie jak najwięcej, a ja chcę mieć pokój, do którego - bez wstydu - zapraszałabym przyjaciół. Chcę w pokoju kilka fajnych rzeczy, ale mama uznaje to za zachłanność. Ja tylko chcę mieć pokój, w którym z przyjemnością bym siedziała, ale mama tego nie rozumie. Mama jest choleryczką, a ja flegmatyczką. Mnie denerwuje jej aktywność i tendencja do kłótni, zaś ja denerwuję ją spokojem i powolnością w życiu codziennym. Dlatego właśnie lepiej dogaduje się z tatą. Cenię jego spokój, nie wystawianie słów na wiatr i racjonalne myślenie.
15-latka
Reakcja na rodzinne docinki
Zawsze błagałam rodziców o kota. W tym roku moje marzenie się spełniło -dostałam kociaka. Cały czas pogłębiam swoją wiedzę o kotach, bo w przyszłości chcę zostać weterynarzem. Dbam o swojego kota i robię to wszystko rozsądnie. Jednak moi rodzice oraz rodzeństwo ciągle mi dokuczają. Mówią, że w przyszłości na pewno będę mieszkać z 20 kotami, że karmię swojego kota lepiej niż ludzi, że wydaję na kota mnóstwo pieniędzy. Ale to wszystko nie prawda. Kocham koty, ale nie do tego stopnia. A rzeczy dla kota kupuję z własnych kieszonkowych. Mówią stale jakieś głupoty. Próbowałam z nimi rozmawiać spokojnie, ale to nic nie daje.
Anonimowa, 13 lat
Chora klasa
Gdy zepsuł się mój ulubiony zegarek, mama kupiła mi nowy, bardzo ładny, ale oczywiście podróbka. Rodziców nie było stać na oryginał (ale nie że nie stać na podstawowe rzeczy! Po prostu chodzi nam o drogie zachcianki). Nowy zegarek jest super. Gdy tylko w szkole wyszło na jaw, że to podróbka, pojawiły się złośliwe komentarze typu: "wieśniara, może ty jesteś podróbą?", "a chleb skąd macie?", "haha, czyli wyszło że jesteś biedna". Smutno mi, że klasa nie rozumie, że nie tylko oni mają kasę i żyją na luksusie... Gdy zdejmowałam zegarek na WF, wszyscy go oglądali i robili zdjęcia. Wzięłam zegarek i poszłam do toalety na całą przerwę. Dlaczego oni są tacy?!?!?! Ludzie, dlaczego?!?!?!
6-klasistka
Niesamowita zmiana- świadectwo
Pierwszy raz napisałam do Pani jakieś 6 lat temu. Byłam zagubioną nastolatką, uważałam, że jestem brzydka, niepotrzebna, niekochana, nic warta - chyba standardowy problem nastolatek. Uważałam, że moi rodzice mają mnie za nic, że nigdy nie uda mi się dorównać siostrze, a moje życie to pomyłka. Teraz, gdy patrzę na to wszystko z perspektywy czasu, to chce mi się śmiać z tych problemów, chociaż wtedy to myślałam, że kończy się świat. Wiem, że byłam bardzo niedojrzała, choć oczywiście wtedy czułam inaczej. Minęło kilka lat, poszłam do liceum, potem na studia (skończyłam I rok) i nauczyłam się kilku rzeczy:
Wierzyć się nie chce!
Gdy Archimedes podczas kąpieli odkrył prawo wyporu, wyskoczył z wanny, krzycząc: „Eureka!” (znalazłem). Ludzkość wiele razy miała powody do podobnej radości. Po każdym z wielkich odkryć żyło się wygodniej. Ale największe z odkryć to nic przy tym, co zdarzyło się ponad dwa tysiące lat w Betlejem. Od chwili, gdy Bóg stał się człowiekiem, każdemu, kto Go znalazł, żyje się szczęśliwie.
