wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4314 | WYNIKÓW
Nazbierało się
Tyle mi się nazbierało. W klasie często nazywają mnie kujonem, bo bardzo dobrze się uczę. To nie jest miłe. Ale gorsze jest to, że niedawno kolega poprosił mnie o chodzenie. Nic do niego nie czuję, uważam, że chodzenie w naszym wieku jest śmieszne. No i to właśnie mu grzecznie wyjaśniłam. Obraził się, odwraca głowę na mój widok, chyba cieszy go, gdy mnie przezywają kujonka. Czym ma go przeprosić? Chociaż nie wiem za co, bo mówiłam grzecznie.
Piątoklasistka
Gdy jest już mało czasu
Stan zdrowia jednej prababci jest bardzo ciężki, straciła pamięć, kontakt z nami. Boję się, że nie pożyje długo. Mam ogromne wyrzuty sumienia za gesty, które mogłam zrobić, a których unikałam. Żałuję wielu rzeczy, ale pamiętam także o pozytywach. Chciałabym spytać, w jaki sposób mogę pielęgnować relacje z moimi prababciami, bo mam aż dwie, a z jedną mieszkam. Gryzło mnie to od dawna, lecz chyba muszę uczyć się ma błędach. Jak wykorzystać czas, nim będzie za późno?
Nastolatka
Obudź w sobie geniusza
Jeśli jesteś w szóstej klasie albo za dwa – trzy lata będziesz chodzić do szóstej klasy, te dwie strony są dla ciebie. Każdy szóstoklasista przechodzi przez tak zwane testy sprawdzające na zakończenie nauki w szkole podstawowej. Przeczytajcie, jak przygotowują się do nich uczniowie w Cichem na Podhalu, w Gliwicach i w Warszawie. Potem sprawdźcie, czego nauczyliście się w podstawówce. Skorzystajcie z za- mieszczonej poniżej płyty
Dojrzeć do uczucia
W gimnazjum podkochiwałem się w bardzo wartościowej dziewczynie. W zasadzie wszyscy traktowali nas jak parę, ale ja nigdy nie odważyłem się jej zapytać o chodzenie, stchórzyłem, naraziłem na śmieszność. Uważałem, że nie można pogodzić chodzenia, pasji naukowych i sportu. Zerwałem kontakt nawet z osobami będącymi z nią w bliższych kontaktach. Nadal uczymy się w jednej klasie, moje uczucie nasila się. Dawne wątpliwości zniknęły. Tylko nie wiem, czy ona się zgodzi, przecież zawiodła się na mnie przed laty.
Licealista
Odosobienie
Nie wyjeżdżałam nigdzie w czasie wakacji, nie miałam kontaktu z koleżankami. Siedziałam przed komputerem lub czytałam książki. Najchętniej nie wychodziłabym z pokoju. W szkole mi dokuczali, bo się dobrze uczę. Złość wyładowywałam na rodzicach, często się z nimi kłóciłam. Dlatego najchętniej nie ruszałabym się nigdzie z mojego pokoju. Wiem, że doradzi mi Pani wizytę u psychologa, ale ja nie pójdę, nie powiem o tym rodzicom za nic. Czy mogę coś zrobić, by się przygotować do wychodzenia do szkoły?
15-latka
Jak przekonać?
Mam fantastyczną rodzinę i chyba dzięki temu rozwój wiary przebiega u mnie inaczej niż u rówieśników z klasy. Wszyscy wiedzą, że jestem wierzący, jestem też dumny, że jestem ministrantem, moja rodzina udziela się w parafii. Mam mnóstwo kolegów, lubię sport, dobrze się uczę, nie mam kompleksów. Może dlatego dowiedziałem się o dwóch tnących się osobach. Dla mnie to bardzo głupie działanie, ale chciałbym im pomóc, jakoś wyjaśnić, że to jest złe. Czasami już mnie męczy ich zachowanie i użalanie się nad sobą.
Gimnazjalista
Wielkie chęci
Jestem w pierwszej klasie dobrego liceum. Co tydzień chodzę na dodatkowy angielski i lekcje gitary. Od czasu do czasu spotykam się z koleżankami. Codziennie dużo czasu muszę poświęcać na naukę. Mam tyle ambitnych planów, ale nie potrafię ich zrealizować. Nie czytam tyle, ile bym chciała. Chciałabym więcej ćwiczyć na gitarze, zacząć w końcu regularnie biegać, pomagać bardziej w domu i jeszcze lepiej się uczyć. Mam duże chęci, ale nie wszystko wychodzi tak, jakbym chciała.
16-latka
Optymistom łatwiej
Coraz bardziej martwię się o moją przyszłość. Wszyscy dorośli na okrągło narzekają i uważają, że nic dobrego nas, młodych, nie czeka. Uczę się bardzo dobrze, szczególnie lubię przedmioty ścisłe. Tymczasem słyszę, że na nic mi nauka, bo pracy i tak nie dostanę. W tym roku wybór szkoły średniej. Myślałem o liceum, ale rodzina radzi zawodówkę, że niby robotnik szybciej znajdzie pracę. Już nawet nie wiem, czy moja nauka ma sens.
Gimnazjalista
