wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1626 | WYNIKÓW
Nikt nie powinien być samotny
Przyjaźniłam się kiedyś z o rok starszym chłopakiem. Ufałam mu, ale wpadł w złe towarzystwo, wyjawił mój ważny dla mnie sekret. Nie mogłam uwierzyć, że tak się zachował. Jednak poradziłam sobie. Teraz on jest kompletnie sam, odrzucony. Myślę, że może podejść do niego, pomóc. Wiem, jestem naiwna. Inni mówią, by go zostawić. Moim zdaniem nikt nie powinien być samotny. A co Pani radzi?
Nastolatka
Kontakt z uzależnionym
Zaczęłam pisać z bardzo sympatycznym, inteligentnym i oczytanym chłopakiem. Jeszcze z nikim się tak dobrze nie rozumiałam. On rozumie mnie, a ja chyba jego też. Ciągle pisze, że dzięki moim listom chce mu się znowu żyć, wraca poczucie sensu. Złości się, gdy mam zajęcia i brakuje czasu na rozmowy. Ostatnio przyznał, że jest uzależniony od amfetaminy. Wystraszyłam się, ale prosi, bym nie zrywała kontaktu, bo nie ma się przed kim wygadać. Leczyć się nie chce. Jest bardzo mądry, widzę to z jego stylu pisania. Czy to coś złego, że każdego dnia spędzę na rozmowie z nim godzinkę, czasami dwie?
Gimnazjalistka
Czy to przyjaźń?
Przyjaźnię się z pewnym chłopakiem od najwcześniejszego dzieciństwa. On uważa, że chodzenie gimnazjalistów nie ma sensu. Muszę się z tym pogodzić, ale jednocześnie jego zachowania są dwuznaczne. Czule mnie wita i żegna, obejmuje, chodzimy za rękę. W dodatku teraz przyjechała do mnie koleżanka i mam wrażenie, że bardzo mu się spodobała. Co ja o tym sądzić?
15-latka
Rodzice po rozwodzie
Moi rodzice już są po rozwodzie. Lada dzień tato się wyprowadzi. Wiem, że skończą się kłótnie, które były i są okropne. Od rozwodu mamy ciągle nie ma w domu. Boję się, że gdy tato się wyprowadzi, to do domu zaczną przychodzić ciągle goście- nowi znajomi, koleżanki. Przyjaciel mamę i tak zostawił, pewnie nawiązuje nowe znajomości. Martwię się.
Nastolatka
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
