wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1100 | WYNIKÓW
Wejdź do wieży luster
Na początku niełatwo było mi się przystosować do klasy. Zawsze muszę poznać, żeby dopiero nawiązywać relacje. Gdy mam szansę porozmawiać z osobą z klasy, z którą wcześniej nie rozmawiałam lub rozmawiałam mało, mam pewne opory. Stresuję się. Co prawda dawniej było gorzej, teraz jest o wiele lepiej. Chyba boję się i podświadomie nie chce nawiązywać nowych relacji. Najbardziej boję się początku, kiedy ludzie się poznają. Potem jest już łatwiej. Na początku trzęsą mi się ręce. Mam tego dosyć.
Licealistka
Zmiana klasy
Czasami mam tak dosyć mojej klasy, że najchętniej przeniosłabym się do równoległej. Mam tam przyjaciółki i nie byłabym sama, ale nie wiem, jaka jest matematyczka. Poza tym, świetnie rozumiem się ze swoją polonistką, która mnie bardzo wspiera. Czasami wydaje mi się, że nie wytrzymam w mojej klasie ani dnia dłużej. Ale potem myślę, czy przejście do równoległej będzie najlepszym wyjściem.
Szóstoklasistka
Zmiana szkoły
Chodzę do zespołu szkół, więc mam liceum na miejscu, jednak nie jestem pewna, czy chciałabym kontynuować naukę w tej samej szkole. Nie żałuję pójścia do tej szkoły. Ostatnio zauważyłam, że zaczynam się tam męczyć, dusić w pewien sposób. Czuję, że muszę odważyć się na taki krok, jakim jest zmiana szkoły. Niedawno zarzekałam się, że zostaję w liceum na miejscu. Moi rodzice nie biorą w ogóle pod uwagę zmiany szkoły. Obiecałam przyjaciółce, że pójdziemy razem do klasy w liceum, lecz teraz czuję, że ich wszystkich w pewien sposób okłamałam. Nikomu nie pisnęłam słowa o tym, że gdzieś z tyłu głowy krąży mi myśl o zmianie. Chciałabym choć raz w życiu odważyć się i zrobić to, co chcę. To taka ważna decyzja.
15-latka
Może jeszcze nie czas?
Zakochałam się. Bardzo mi na nim zależy, ale nie potrafię do niego zagadać ani nic z tych rzeczy. Widzimy się dosyć rzadko, praktycznie tylko w kościele i ewentualnie w drodze do szkoły. Bardzo często wyobrażam sobie, jak do niego podchodzę i witam się. Gdy już go widzę, to po prostu nie daje rady wy-dusić z siebie słowa. Najgorsze jest też to, że wszędzie chodzi z dwójką swoich kolegów i przy nich to dopiero boje się do niego podejść. On jest bardzo przystojnym i dobrze zbudowanym chłopakiem. Jest praktycznie marzeniem każdej dziewczyny. Jego rodzice są bardzo bogaci. Dla nich liczy się tylko praca, kariera i pieniądze. On jest dobrze wychowany, ale chyba brakuje mu miłości w rodzinie i nie potrafi nikogo pokochać. Jak normalnie, na luzie do niego zagadać? Jak spróbować otworzyć go na tę miłość?
16-latka
