wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 893 | WYNIKÓW
Zagubienie w uczuciach i myślach
Obawiam się, że będę taką osobą, która na siłę szuka sobie kogoś. Chciałabym móc wreszcie poczuć, jak to jest, w końcu ten wiek tak ma, ale obawiam się, że mogę przez tę niestabilność zranić kogoś lub samą siebie. Być może jest to spowodowane tym, że rok temu myślałam, że wreszcie sie w kimś zakochałam. Ponad dwa lata lubiłam tego chłopaka 'tak bardziej'. Dowiedziałam się, że umawia się z moją przyjaciółką i wszystko prysło. Po kilku miesiącach pojawił sie ktoś inny, naprawdę wartościowy chłopak. Przeraża mnie moja niestabilność. Mam wrażenie, że zachowuję się nielojalnie wobec poprzedniego uczucia.
Nastolatka
Deska ratunku
Moja mama jest władcza, nikomu nie przyznaje racji. Często się kłócimy, potem dostaję szlaban na komputer Chciałbym zarobić na laptopa, ale mi się nie udaje znaleźć pracy. Kolejny problem to dziewczyna, która mnie odrzuciła, bo mieszkamy daleko od siebie, poza tym niedawno chłopak ją rzucił i nie chce znowu cierpieć. Do tego nie radzę sobie z buzującymi hormonami, co też mnie dołuje. Chciałbym uciec albo skończyć życie, za bardzo mnie to wszystko przytłacza Szukam deski ratunku…
16-latek
Lęk przed szkołą
Boję się wrócić do szkoły. Nie wiem, jak przeżyję tam kolejny rok. Wiem, że raczej nie ma wyjścia, ale jak znosić po raz kolejny te same porażki? Wiem, że nie jestem idealna. ale czy nawet jeśli ktoś nie wygląda tak jak inni, nie świeci urodą ani nie ma najwyższego polotu w nauce, nie ubliża innym i nie udaje na siłę kogoś innego, musi być za raz wyśmiany? Czy trzeba mu dokuczać na każdym roku i wyzywać od najgorszych? Przez tamten rok miałam dosyć, a teraz czekają jeszcze dwa lata. Czuję się źle sama ze sobą, nie wiem co z tym zrobić. Nie chodzi tu tylko o wygląd, z którym próbuję coś zrobić. Jeśli chodzi o ćwiczenia, to mam słomiany zapał. Do tego moje głupie zachowanie, nieśmiałość i brak własnego zdania. Większość czasu siedzę w Internecie. Chciałabym się zmienić albo COŚ zmienić.
Gimnazjalistka
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
Najnowsze w serwisie
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
- Boże Narodzenie na mapie
- Gdyby Matka Boża powiedziała "nie"
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 5 stycznia II Niedziela po Narodzeniu Pańskim
- 5 stycznia II Niedziela po Narodzeniu Pańskim
- 29 grudnia Święto Świętej Rodziny – Jezusa, Maryi i Józefa
Najpopularniejsze
- Książka "O Katarzynie i Cudownym Medaliku"
- Jestem gotowy na przyjście Pana
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Wielka góralska rodzina
- Świąteczna akcja "TAKnieWIELE"
- Święty od prezentów
- Sandomierz miasto położone na 7 wzgórzach
- Bombowa wiadomość
- Bobry w parku
- Światło Pokoju tym razem wyruszyło z Górnej Austrii
