wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8882 | WYNIKÓW
Potrzeba stanowczości
Moja przyjaciółka ma mnie już dość. Kiedy podchodzę do koleżanki, której nikt nie lubi i z nią rozmawiam, ona zła i zazdrosna twierdzi, że traktuję ją
jak powietrze. Każe mi się zdecydować na którąś z nich. Przecież ja też mam swoje wady, a moją wadą jest niezdecydowanie. Nie mogę wybrać pomiędzy nimi. Na szczerą rozmowę z przyjaciółką nie mogę liczyć, bo ona chce mieć przy sobie świadków, którzy ją popierają i twierdzą, że to ja jestem ta zła. Powiedziała, że nie da mi więcej szansy żeby to naprawić, bo już dała mi za dużo szans, a ja niby ich nie wykorzystałam. Mi też powoli przechodzi ta przyjaźń, bo ja przepraszam ją tak od IV klasy po pięć razy w roku szkolnym. nie wiem za co.
12-latka
Niepokoje gimnazjalistki
Jestem w gimnazjum i mam straszny problem ze stresem. Codziennie rano, gdy wstaję i wiem, że muszę iść do szkoły od razu jestem spięta. Uczę się
dobrze i mam fantastyczny kontakt z rówieśnikami, nauczyciele bardzo mi odpowiadają, lecz gdy nauczyciel prosi, żebym podeszła do tablicy lub coś
powiedziała, to mam ochotę zapaść się pod ziemię. Problem leży po prostu w mojej głowie... nie wiem jak sobie z tym poradzić. Druga sprawa to oczywiście chłopak. Wiem, że to może wydać się infantylne i już nudne, ale podoba mi się bardzo jeden taki. I cenię Go pod każdym względem. Na początku wydawało mi się, że On też jest mną zainteresowany, ale teraz zaczynam mieć co do tego wątpliwości. Ostatnio "przypadkowo" Go widziałam i nagle zwolnił kroku i zaczął uśmiechać się i śmiać do kolegi. Moim zdaniem to było pozytywne, ale nie jestem pewna. A poza tym jest kilka lat starszy. Strasznie mi zależy i nie mogę sobie wybić z głowy, jak na mnie patrzył- tego szczerego wzroku i tego uczucia spokoju i bezpieczeństwa kiedy przy mnie stoi i kiedy się uśmiecha. Co mi Pani radzi w tej kwestii?
Gimnazjalistka
Jak niewolnica
Przyjaźniłyśmy się od lat, rozumiałyśmy się w pół słowa. Aż tu nagle przyjaciółka zaczęła chodzić z chłopakiem, który zabrania jej spotkań z koleżankami, źle ją traktuje. Próbowałam jej otworzyć oczy na to, jaki to typ, więc stałam się ich wspólnym wrogiem. Zerwała ze mną kontakt przed wakacjami. Teraz, w klasie już trochę rozmawiamy, widzę, jak ona mnie obserwuje, gdy umawiam się z koleżankami, gdy o czymś z zapałem rozmawiamy. Gdy w grupie koleżanek robi się wesoło, wszystkie gadamy, śmiejemy się, my dwie nadajemy na jednej fali i nagle ona robi się smutna, milknie, może obawia się, że on się dowie o jej relacjach ze mną, z nami. Tak bym chciała, aby nasza przyjaźń wróciła, ale to chyba nie jest możliwe.
16-latka
Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny Hbr 4,12
Pewien człowiek zwrócił się do pierwszego syna: „Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, Panie”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? (Mt 21, 28-30)
Trudna decyzja
Na rekolekcjach poznałem dwie dziewczyny - siostry - jedna w moim wieku, druga ok. 2 lata starsza. Zaprzyjaźniłem się z tą starszą, ciągle się do siebie uśmiechaliśmy, wygłupialiśmy się, rozmawialiśmy itd. Kiedy rekolekcje się skończyły, myślałem o utrzymaniu kontaktu. Jednak pierwsze co zrobiłem to próbowałem umówić się z młodszą ( bo była ładniejsza i bardziej odpowiednia wiekiem). Potem zdałem sobie sprawę, że popełniłem błąd. Na szczęście młodsza z sióstr mi odmówiła. Tylko teraz za bardzo nie wiem co zrobić, tym bardziej, że bardzo mi jej brakuje, a czuję się jakbym zdradził jej przyjaźń. Inaczej mówiąc nie wiem, czy machnąć na to ręką i iść dalej, czy próbować coś z tym zrobić, a jeśli tak to co.
16-latek
