wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5501 | WYNIKÓW
Niepotrzebne gadanie
Przyjaciółka powiedziała coś niepochlebnego o moim chłopaku, a ja mu to niepotrzebnie powtórzyłam. Teraz, po kilku miesiącach, on jej to wytknął. Odpierając jego zarzuty ona wygadała się, że sporo wie o naszych kłopotach, bo jakiś czas temu nie było między nami dobrze i żaliłam się jej. Teraz ona ma do mnie pretensje, że nie trzymam tajemnicy. Przeprosiłam, ale ona ma żal. Chłopak radzi, bym się nie przejmowała, ale jest mi z tym źle.
Nastolatka
Najważniejsze, że ty kochasz
Na weselu poznałam cudownego i starszego nieco ode mnie chłopaka. Dobrze się nam tańczyło, rozmawiało, żartowało. Nie wiedziałam, że może istnieć taki kulturalny, naturalny, dobry chłopak. Niestety, na f-b okazało się, że ma dziewczynę. Próbowałam z nim pisać, ale nie wciągał się w rozmowę. Oszukiwałam, że chcę tylko koleżeńskich relacji, przez krótki czas pisałam codziennie aż zamilkł. Teraz całymi dniami płaczę, jestem załamana. Co robić, bo ja się zakochałam!
15-latka
To jest oszczerstwo
W mojej szkole kolega zaczął roznosić plotki, że niby dwie dziewczyny odwracają się od krzyża i przestały chodzić do kościoła. Namówił przeciw nim większość dzieci i teraz prawie wszyscy się od nich odwrócili. Ale ja znam te dziewczyny bardzo dobrze i wiem, że nigdy takiego czegoś nie zrobiły, gdyż razem śpiewamy psalmy na Mszy św. Zwracałam uwagę kolegom, ale oni nic sobie z tego nie robią. Jak mam pomóc moim koleżankom?
Nastolatka
Chory przyjaciel
Jeden z moich przyjaciół to chory chłopak. Staram się to rozumieć i pamiętać o tym. Wspieram go jak umiem, ale czasami jestem zmęczony jego wybuchami i gadaniem, że się zabije, że nie ma po żyć, że jest tylko ciężarem dla wszystkich, że nie chce litości. Często ma do mnie pretensje, chociaż moim zdaniem nie ma racji. Pomagam, jak potrafię, bo dobrze widzę, jak mu ciężko, ile ma ograniczeń, ale czy to jest faktycznie dobre?
Przyjaciel
Nie tędy droga
Moim najlepszym przyjacielem jest chłopak, z którym znam się od przedszkola. Bardzo dobrze się dogadujemy. Zawsze mogliśmy sobie nawzajem zaufać. W 6 klasie zdałam sobie sprawę, że jest dla mnie bardzo ważny i bardzo go lubię. Teraz już się nie widujemy codziennie, bo poszliśmy do innych gimnazjów. Przyjaciółka poradziła mi, żebym się z nim spotkała i powiedziała mu, co do niego czuję. Bardzo chciałabym to zrobić, ale boję się jego reakcji i odpowiedzi. Czy to jest dobry pomysł?
14-latka
Tylko Bóg może mnie obudzić
Obojętnie jak długa będzie chwila tu, na ziemi, po niej będzie wieczność bez choroby, bez cierpienia, bez smutku. To było na korcie, podczas gry w tenisa. Chiara miała wtedy 17 lat. Uderzyła rakietą piłkę i poczuła straszny ból w ramieniu. – Może to chwilowe, zaraz mi przejdzie – myślała. Lekarze początkowo też tak sądzili. Ale ból powracał. Dokładnie badania i diagnoza: rak kości z przerzutami. Chiara myśli: „Jestem młoda. Dam radę. Będzie dobrze”. W szpitalu nie chce myśleć o bólu, o chorobie. Pomaga innym.
Mama wie najlepiej?
Mimo że się dobrze uczę, dużo w domu pomagam itp. to wciąż szukam akceptacji. Zawsze starałam się przypodobać otoczeniu, być do nich podobna. Jasna sprawa, że mi się nie udało. W technikum zaczęłam z tym walczyć. Staram się być sobą, ale pozostaje ta rysa z dzieciństwa.
Każdy cel, którego się podjęłam brzmiał: "może w końcu docenią, pochwalą". To mi zostało. Z tym też próbuję się uporać. Mimo że tyle działam, wciąż nie potrafię się zaakceptować.
Ostatnio coraz trudniej dogadać mi się z mamą. Nie rozumie mojego systemu wartości, dlatego nie odzywam się i tylko zaciskam zęby, żeby znów jakiejś kary nie dostać. Czasem ciężko wytrzymać. Mama nie słyszy mnie. Nie słyszy moich argumentów. Widzi tylko, że krzyczę, że ciągnę, żeby było na moje. Kiedy próbuję wrócić do tematu na spokojnie, to i tak nic nie daje. Jak w piosence Arki Noego: "Mama kocha, Mama wie najlepiej!" I choć w niej chodzi o Maryję, to i tu pasuje. Tylko, że mama nie zawsze daje radę tak dobrze, jak Mama.
16-latka
Zaborcza przyjaciółka
Przyjaciółka ma do mnie pretensje o to, że rozmawiam z innymi dziewczynami, że z tą, która obok mnie mieszka chodzę do szkoły. Jednak kiedy ona spotyka się z naszymi koleżankami, to jest dobrze, ale ja już nie mogę. Mam wrażenie, jakby izolowała się
i tkwiła w kręgu kilku osób, które lubi. Ja wolę porozmawiać ze wszystkimi, spotykać się razem, a chociaż zawsze ją zapraszam, aby
poszła razem z nami, ona odmawia. Nie wiem, co mam zrobić, a nie chcę tracić naszej przyjaźni.
Czternastolatka.
Planuję zmiany
W podstawówce miałam jedną bliską przyjaciółkę. Świetnie się rozumiałyśmy, nie czułyśmy potrzeby dopuszczania do naszego układu innych dziewczyn. Niestety, w tym roku się przeprowadziła, a ja zostałam zupełnie sama. Na szczęście było wolne miejsce obok jednej koleżanki. Siedzimy więc razem, trochę rozmawiamy, ale nie bardzo do siebie pasujemy. Pomyślałam, że będziemy tak siedziały do końca roku, ale w gimnazjum muszę znaleźć osoby, z którymi złapię kontakt. Nie chcę się już trzymać razem z jedną tylko osobą. Jak to dobrze rozegrać?
Szóstoklasistka
Zawróciła mu w głowie
Zauroczyłam się w bardo miłym koledze. Wszystko się dobrze rozwijało. On na mnie zerkał, zagadywał, kręcił się koło mnie. Niestety, zauważyła to koleżanka. Ona ma wielkie powodzenie u chłopaków i uważa, że tylko w niej powinni być zakochani. Tak go zagadywała, zaczepiała, że on stracił dla niej głowę i nie zwraca na mnie uwagi. Ona mu robi nadzieję, udaje zakochaną, manipuluje nim niesamowicie, a w końcu go rzuci jak innych. Żal mi jego, żal tego, co mogło być.
15-latka
