wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3581 | WYNIKÓW
Zero kontaktu
Chcę mieć prawdziwego przyjaciela, z którym będę mogła rozmawiać o problemach, śmiać się. Piszę to tuż po stracie przyjaciółki. Na jej urodziny przyszły dwie "typowe lalki XXI w.", którym wyraźnie się nie spodobałam i głośno się dziwiły, że ona się ze mną przyjaźni. Od tego czasu zero telefonów, zero rozmów, zero spotkań. Nie odpisywała na portalu. Dlaczego za każdym razem wszystko tak wygląda? Poprzednią przyjaciółkę straciłam, bo była zazdrosna o moje oceny.
Nastolatka
Odpowiedzialność za słowa
Wyróżniam się w szkole swoim wzrostem, masywną budową ciała. Wśród rówieśników jestem lubiany, nie mam żadnych problemów. Swobodnie kontaktuję się z dziewczynami. Tylko rok młodsi upatrzyli mnie sobie i wyzywają. Często bardzo paskudnie i obraźliwie. Wiem, że prowokują, ale ja potrafię to wytrzymać. Chociaż mam ochotę zareagować. Zastanawiam się jednak, czy nie poinformować ich wychowawczyni. Bo dlaczego mają się czuć bezkarni? Nawet jeśli to dla nich tylko żarty, jednak są pewne granice.
Szóstoklasista
Przełamać nieśmiałość
Bardzo mi się podoba chłopak z klasy. Jest miły i inteligentny. Mamy wiele wspólnych zainteresowań, ale kompletnie nie wiem, jak do niego zagadać. Cały czas spędza z kolegą, są praktycznie nierozłączni. Nie dziwię się, bo ten kolega też jest fajny. Do tego, kiedy tylko mam okazję podejść i pogadać, od razu robię się cała czerwona, mimo, że nawet nie podeszłam. Moje koleżanki z klasy nie mają tego problemu. Nie wiem, co mam robić.
Gimnazjalistka
Rodzice- worek treningowy
Sama się na siebie złoszczę, że wyżywam się na rodzicach. Wiem, że to ja mam problem. Jestem po cichu i w tajemnicy zauroczona w koledze z treningów. Teraz są wakacje, nie widuję go, więc stałam się bardziej nerwowa i wybuchowa. Sama obecność rodziców mnie drażni, a gdy dopytują, to wybucham. Skąd we mnie tyle złości? Żeby było jeszcze dziwniej, to moi rodzice specjalnie się tym zachowaniem nie przejmują.
15-latka
Czy mogę być silną kobieta?
Na antenie poruszony był problem dziewczyny, która ma bardzo dobry kontakt z ojcem. Padło takie zdanie, że psycholodzy podkreślają rolę ojca w rozwoju kobiet, w budowaniu ich poczucia wartości. Ja niestety mam bardzo zły kontakt z moim tatą, nigdy się nie mogliśmy dogadać. Zawsze był niemiły dla mnie, często słyszałam od niego przykre słowa. Czy można być silną kobietą mimo trudnego dzieciństwa spowodowanego złym kontaktem z ojcem?
Słuchaczka
Nie da się zatrzymać zmian
Przyjaciel powiedział mi ostatnio, ze zauważył we mnie wielką zmianę, ale niestety nie na lepsze. Faktycznie zrobiłam się nagle niesamowicie nieśmiała, straciłam dawną odwagę i pewność siebie. Teraz mam bardzo duże problemy, szczególnie na zajęciach z WF. Boję się piłki, nie mam na tyle siły, żeby odbić, prawie zasypiam m boisku, w ogóle się nie skupiam na grze. Bardzo chcę się chcę być taka jak dawniej;
15-latka
Stanąć w prawdzie
Klasa mnie nienawidzi. Jak to się stało? Problem w tym, że sama nie wiem. Jestem pewna, że część poufnych wiadomości kierowanych do mojego klasowego przyjaciela została przeistoczona i rozpowszechniona. Mam tu na myśli niepochlebne słowa na temat kilku osób. Wszyscy są przekonani, że całą klasę. Zaczynają mnie nawet ośmieszać wirtualnie. Jestem pewna, że to się szybko nie skończy. Ale nie jestem pewna, ile wytrzymam. Co mam robić?
Gimnazjalistka
Prowadzenie grupy
Jestem zastępową i mam problem tylko z jedną dziewczyną. Jest od nas 2 lata młodsza. Podejrzewam, że to ona chciała prowadzić naszą grupę, nie akceptuje mnie, a przede wszystkim podważa mój autorytet. Nie spełnia żadnego mojego polecenia czy prośby. Za każdym razem próbuję podejść do niej od nowa, czyli zapomnieć o tym co było i spróbować na nowo. Ale ona zawsze(!) wtrąci swoje "3 grosze" do moich myśli i do tego, co mówię reszcie. Jest to coraz bardziej denerwujące.
Gimnazjalistka
Niecierpliwość
Poznałam na obozie szkolnym chłopaka starszego o dwa lata. Przystojny, miły, z poczuciem humoru. Zauważyłam, że ja też go zaciekawiłam. Gdy po kilku dniach powiedział mi „cześć”, to z wrażenia nie odpowiedziałam. No i od tego momentu zaczął mnie ignorować. Przeżywałam każde spotkanie na szkolnym korytarzu. Usłyszałam, jak jego kolega coś mówił do niego na mój temat. Zamęczam teraz przyjaciółkę moim problemem, bo przecież w czerwcu on opuści gimnazjum. Nie chcę czekać, aż spotkamy się z liceum.
14-latka
Kilka myśli o chłopakach
Natchnęła mnie dzisiejsza Pani odpowiedź na problemy z chłopakami. I powiem, że się nie zgadzam z Panią. Chłopcy wcale nie dorastają w liceum. Nawet jeśli, to są to bardzo rzadkie przypadki. Pokażę to na własnym przykładzie. Wiadomo, po gimnazjum, kiedy marzyłam, że w liceum będzie inaczej, miałam też nadzieję, że z chłopakami będzie inaczej. Ale jak to zwykle bywa, oczekuje się na coś, a u Góry i tak postanawiają inaczej. Z pewnością w perspektywie lepiej dla nas!
Licealistka
Najpopularniejsze
- Buduj Boże królestwo
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Sandomierz miasto położone na 7 wzgórzach
- Wielka góralska rodzina
- Tato, podaj!
- Kometa, gwiazda, planeta
- Betlejem to Boże Narodzenie i nic tego nie zmieni.
- Bobry w parku
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Światło Pokoju tym razem wyruszyło z Górnej Austrii
