wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5692 | WYNIKÓW
Uwolnić się od nachalnego
Jak można się delikatnie uwolnić od natrętnego chłopaka? Chodzę do wspólnoty młodzieżowej i poznałam wielu ludzi. Jest jeden chłopak, który chodzi za mną prawie krok w krok, chce się umówić do teatru,
itp. Nie odpowiada mi ani z charakteru ani z wyglądu. Nie wiem, jak mu powiedzieć, żeby się odczepił, nie urażając go przy tym.
Nastolatka
Okno na Boże Ciało
Ksiądz Piotr z Pragi odprawiał Mszę św. w kościele w Bolsenie we Włoszech. Po słowach Przeistoczenia, na ołtarz, a właściwie na korporał, małą serwetkę leżącą pod pateną na ołtarzu, z Hostii spłynęła prawdziwa krew. Było to w XIII wieku. W Europie niektórzy ludzie zaczęli wtedy wątpić w prawdziwą obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Ksiądz Piotr z Pragi też miał takie myśli, ale bardzo chciał odzyskać wiarę. Dlatego postanowił iść z pielgrzymką do Rzymu.
Różaniec - jest mi to na rękę
Jezu, jeśli mnie nie posłuchasz, to poskarżę się Twojej Mamie. Bardzo spodobały mi się te słowa, które z kazania zapamiętała Weronika Kostrzewa, jedna z naszych rozmówczyń w sondzie (ss. 4–5). Myślę, że warte zapamiętania. Zresztą, jak widzicie, w mojej głowie już siedzą. Pani Weronika jest chyba w tym samym łańcuszku ludzi, szukających przed wiekami modlitw, którymi wypraszaliby u Pana Boga potrzebne łaski.
"Uczulenie" na gimnazjalistów
Od niedawna mam „uczulenie na ludzi”. Głównie chodzi mi tutaj o gimnazjalistów. Np. jeśli na ławce siedzi kilku gimnazjalistów, a ja tamtą drogą idę np. do sklepu, to wolę iść dłuższą drogą niż przechodzić
koło nich. Jeśli już koniecznie muszę przejść, to jestem strasznie spięta. Przypuszczam, że tak mi sie dzieje dlatego, że 2,3 lata temu często mnie wyzywano. Nie wiem już, jak się z tego ''wyleczyć''.
Prawie 12-latka
Siły specjalne
Żyjemy razem. Ludzie na ziemi, dusze w czyśćcu i święci w niebie. Dzieli nas tylko granica śmierci. Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą.
Nikt nie jest idealny
Przyjaciółka chyba mnie olewa. Kilkakrotnie pisałam, czy chce się spotkać itp. A ona zawsze odpowiadała, że nie ma czasu i nie wie, kiedy będzie wolna. Nie obrażę się na nią. Ale mnie to uraziło. Bo myślałam, że mam prawdziwą przyjaciółkę. Wszyscy ludzi okazali się być fałszywi, chyba zwariuję. Może coś ze mną jest nie tak? Jestem inna, bo się nie maluję tak jak one, mam swoje zdanie i swoje zainteresowania.
Nastolatka
Czasami się wkurzam
Czasami się wkurzam, gdy babcia z mamą mi wmawiają, że trzeba być pokornym, nie buntować się, cicho i z pokorą znosić ciężary, lękać się współczesnego świata. Nie będę nadstawiał drugiego policzka, będę walczył. Nie wierzę, że muzyka młodzieżowa ma na nas zły wpływ, nie zauważyłem. Złego wpływu nie widzę też w różnych książkach, za to widzę zło u tych, którzy żadnej książki w ręku nie mieli. Szanuję ludzi o innych poglądach, ale żądam też szacunku dla mojej wiary.
Licealista
Media społecznościowe jak hazard
Z raportu Państwowego Instytutu Badawczego NASK z 2020 r. wynika, że w dni powszednie nastolatki spędzają w sieci średnio niemal 5 godzin dziennie, a w weekendy ponad 6 godzin. 11 proc. młodych ludzi deklaruje, że jest aktywna w internecie przez ponad 8 godzin każdego dnia, 17 proc. z nich korzysta intensywnie z sieci po godzinie 22. Statystyki te mogą być jednak znacznie wyższe w okresie wakacyjnym.
Dlaczego tak robią?
Ostatnio zauważyłam u mojej koleżanki charakterystyczne blizny na nadgarstku. Bardzo się zdziwiłam, bo ona jest bardzo miłą, dobrą koleżanką i nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że mogłaby się ciąć. Może po prostu zrobiła to z głupoty. Ale nie wiem, czy mam z nią porozmawiać, z mamą, z wychowawczynią? Nie wiem, czy potrafiłabym po prostu podejść i podciągnąć jej rękaw. Jakie to może mieć konsekwencje zdrowotne? I w jakim celu ludzie to robią zazwyczaj?
Gimnazjalistka
Szatan codziennie szuka w nas słabego punktu.
Kiedy piszę do Was, tuż za naszą wschodnią granicą od dwóch tygodni trwa wojna. Gdyby ktoś powiedział to miesiąc temu, nikt by nie uwierzył, że spokojny kraj, gdzie ludzie chodzili do pracy, na zakupy, dzieci do szkoły, do przedszkola, na place zabaw, w ciągu kilku dni zamieni się w gruzowisko, że życie bezsensownie stracą tysiące Ukraińców. Że na ulicach zamiast samochodów pojawią się czołgi, na niebie złowrogie samoloty, że miasta otoczą wyrzutnie śmiercionośnych rakiet.
