wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2133 | WYNIKÓW
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
Zaklepana przyszłość
Rodzina od zawsze planowała dla mnie studia medyczne. To jakby zaklepane. Tymczasem kończę 2 klasę gimnazjum i zaczynam mieć wątpliwości. A może dziennikarstwo? Mam dobre oceny z polskiego, lubię pisać, pasjonuję się modą, więc może ta tematyka w dziennikarstwie? Martwię się, bo koleżanki mają inne plany i możliwe, że trzeba będzie się rozstać. Nie wyobrażam sobie tego. Nie wiem, kiedy to ogłosić, jak przygotować rodzinkę.
Gimnazjalistka
Krytyczne spojrzenie
Moi koledzy z klasy ostatnio bardzo się zmienili. Dużo przeklinają, mają też co chwila tak zwane "skojarzenia" z rzeczami o charakterze seksualnym. Mówienie do innych "idioto" jest u nich chlebem powszednim, wyzywają się i wyrażają się w prostacki sposób. Sporo moich kolegów śmieje się ze mnie, bo jestem inna, dziewczyny, albo mi dokuczają, albo po prostu mnie unikają. Mam wielu kolegów w młodszych klasach, bo mam znakomity kontakt z małymi dziećmi. Lubię też spędzać czas z niepełnosprawnymi dziećmi, a moim marzeniem jest zostać wolontariuszką w hospicjum dziecięcym. Jestem humanistką, w tej chwili waham się między polonistyką, filozofią, psychologią. Idę do gimnazjum katolickiego i myślę, że opisane przeze mnie powyżej zachowania nie będą aż tak mocno i często występować. Nie wiem, jak to będzie.
13-latka
Same komplikacje
Nieszczęśliwie zakochałam się w moim przyjacielu. Do tego pokłóciłam się z przyjaciółką i zakończyłyśmy przyjaźń. Najgorsze, że ona też się z nim przyjaźni. On stwierdził, że nie wie, czy się ze mną przyjaźnić. Moja była przyjaciółka teraz dołuje mnie, że ją bardziej woli i że nie mam co sobie nadziei robić. Postanowiłam sprawę zawierzyć Bogu, gdyż bez mojego najlepszego przyjaciela nie widzę sensu niczego.
12-latka
A ja go lubię
Rok temu poznałam fajnego chłopaka. Problem w tym, że jest ode mnie o rok młodszy i ma inną przyjaciółkę, za którą szaleje. Mówi też, że mnie nie lubi a wyraźnie się przede mną popisuje. Jest też niezbyt miły dla mojego brata. Całkiem zły jednak nie jest, należy do ministrantów. Rozmawia ze mną spokojnie. Jak z każdym. Próbowałam o tym zapomnieć, ale ilekroć go widzę coś mnie do niego ciągnie. Co mam zrobić? Bardzo go lubię!
12-latka
Udział w pogrzebie
Wczoraj zmarł mąż pani, która uczyła mnie w podstawówce, a w gimnazjum chodziłam do niej na korepetycje. Zastanawiam się, czy iść na pogrzeb jej męża, bo nie jestem rodziną, a jej męża widziałam tylko raz. Na pogrzeb idzie cała klasa tej nauczycielki. Moja mama stwierdziła że mogę iść, niestety ja się nie umiem zdecydować.
Niepewna
