wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4537 | WYNIKÓW
Potrzeba zmiany
Na obozie spotkałam świetnego chłopaka, tylko przez moją nieśmiałość nie poznaliśmy się zbyt dobrze. On do tego był pięć lat starszy, więc siedziałam jak mysz pod miotłą, gdy reszta śmiała się, żartowała. W ogóle - poznając człowieka ja najczęściej obserwuję. Nigdy nie potrafię zacząć rozmowy, mam bardzo mało pewności siebie w takich sytuacjach. A chłopaki w moim wieku wydają mi się strasznie dziecinni i wolałabym spędzać czas ze starszymi. Czy to jest normalne? Jak rozmawiać ze starszymi chłopakami, żeby nie czuć takiej nieśmiałości? Oni są zawsze tacy wyluzowani, a mi ciężko się przełamać. I jak wreszcie nabrać pewności siebie, być taką spontaniczną jak inni, a nie martwić co chwila, czy powinnam robić to co robię, mówić to co mówię i każde słówko przemyślEć w głowie tysiąc razy?
16-latka
Czekam, aż przejdzie
Od dawna nad sobą pracuję i chyba sporo już osiągnęłam. Mam kilka przyjaciółek, dobrze się dogadujemy. Chociaż czasami iskrzy, bo wszystkie jesteśmy drażliwe. Znalazłam nową pasję- gotowanie i sprawia mi to wiele radości, mam też sukcesy w tej dziedzinie. Stałam się otwarta, ale jeszcze nie do końca. A teraz cierpliwie czekam, aż przejdzie mi zauroczenie.
16-latka
Siedzę, milczę, patrzę...
Mam siostrę i przyjaciółkę z którymi cały czas gdzieś jeździmy. Spotykamy się z koleżankami i kolegami. Moja siostra i moja przyjaciółka mają chłopaków. Gdy koleżanka nie miała, zawsze siedziałyśmy razem i czułam się normalnie, a gdy już się z nim związała, ja siedzę sama i do nikogo się nie odzywam i tylko się na nich wszystkich patrzę. Co mam zrobić, żebym była śmielsza.
Gimnazjalistka
Spotkania z niewierzącym
Zauroczyłam się w 17-letnim chłopaku, który chce odejść od wiary, zwątpił już jako dziecko. On nie wie, że jestem głęboko wierząca. Kilka razy kpił przy mnie z religii, na swoim blogu szydzi z katolików, pisze kawały o Jezusie. Coś mnie do niego ciągnie, a nie do miłego ministranta, który się do mnie uśmiecha...
15-latka
