wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2660 | WYNIKÓW
Krytycznie o rodzicach
Mieszkam na wsi, ale wkrótce wyjeżdżam do miasta. Spoglądam wstecz i muszę skrytykować swoich rodziców, którzy wychowali nas głównie krzykiem, strachem przed karą, łamaniem naszej woli, poniżaniem i zmuszaniem głównie do modlitwy, praktyk religijnych. U nas czasami trzeba było w ramach kary iść na nabożeństwo. Moje młodsze rodzeństwo tu jeszcze zostaje. Surowość ojca jest okropna...
Maturzystka
Nie zamartwiaj się
W przyszłym roku skończę gimnazjum i będę uczyła się w mieście, zamieszkam w internacie. Bardzo mnie to martwi. Jedna z koleżanek też wybiera się do tego internatu, a ona jest inna niż ja, liczy na brak kontroli rodziców, nie chcę z nią mieszkać. Boję się, że będę samotna w moimi zasadami, może dziewczyny będą się ze mnie śmiały, że jestem wierząca?
Gimnazjalistka
Odrzucenie uczniów ze wsi
W podstawówce, szczególnie w ostatniej klasie, było świetnie. Niestety, teraz dojeżdżam do gimnazjum w mieście. To bardzo duża szkoła. Rozrzucili nas po klasach, trudno spotkać kumpla. Natomiast w klasie ciągle źle się czuję, gdyż jako „wsioki” jesteśmy odrzuceni. Mijają miesiące, a nie potrafię się zaprzyjaźnić z żadnym chłopakiem, chyba nie mam u nich szans. Doskwiera mi samotność, brak kolegów.
Gimnazjalista
Co za szczęście to nieszczęście
Była piąta rano 20 września 1870 roku, gdy za murami Rzymu zagrzmiało 60 dział armii włoskiej. Odpowiedziało im kilka armat wojska papieskiego, ale nie była to prawdziwa obrona. Sam Pius IX dzień wcześniej zarządził, że opór ma być tylko symbolicznym protestem przeciw agresorowi. „Skoro więc tylko działa wyłom wybiją, powinny się rozpocząć negocjacje o poddanie miasta” – napisał do swojego ministra wojny generała Kanzlera.
Pesymizm w środku lata
Mieszkam na wsi. Nie ma w pobliżu lasów, nie ma jezior, rzeki. Moich rówieśników bardzo mało, do tego nieciekawi. Nigdzie nie wyjechałam i nie wyjadę. Zresztą, nawet nie znam dobrze najbliższego miasta. Moje koleżanki spędzają wakacje poza domem, czuję się więc okropnie. No i najważniejsze- nie mam chłopaka. Nie ma z kim pogadać, nie ma do kogo się przytulic. Siedzę w domu, jest mi ciężko….
Gimnazjalistka
Utrzymać kontat?
Od pierwszej klasy podstawówki znam jedną dziewczynę. Do piątej klasy, pomiędzy nami obojętna, potem koleżeńska, a pod koniec podstawówki zaczęliśmy pisać na fb, sporo rozmawiać. W czasie wakacji spotkaliśmy się kilka razy. Ale ona idzie do gimnazjum w mieście, a ja zostaję u nas. Czy warto ciągnąć tę znajomość? W sumie jestem dosyć samotny. Mój najlepszy kolega odsunął się ode mnie, chyba też zazdrosny o tę dziewczynę.
14-latek
Rozpoznac Boży plan
Od dawna jak każda zresztą nastolatka, marzę o pięknym uczuciu. Lecz czas mija i nic. Zaczęłam modlitwy w tej intencji. No i zupełnie przypadkowo na portalu związanym z moim hobby poznałam przypadkowo chłopaka, z którym od razu znalazłam wspólny język. Okazało się, że mieszkamy z jednym mieście i już się poznaliśmy. To bardzo wartościowy chłopak. Polubiłam go, podoba mi się, chciałabym się z nim spotykać. Jak rozpoznać, czy to zgodne z Bożą wolą?
Licealistka
Każdy może znaleźć swoje miejsce przy krzyżu Jezusa
Co najmniej 27 osób, w tym dwoje dzieci zginęło na południowym wschodzie Ukrainy – takie informacje w ostatnich miesiącach słyszymy często. Trudno w to uwierzyć, że w XXI wieku, dzieją się tak straszne – jak mówią świadkowie – makabryczne rzeczy. Zdjęcie, które widzicie poniżej zrobiono pod koniec stycznia, niecały miesiąc temu. Kilka dni wcześniej na dzielnicę mieszkalną w Mariupolu, portowym mieście położonym między Rosją a ukraińskim Krymem, spadły rosyjskie pociski zabijając mieszkańców.
Czy powinnam się zmienić?
Jestem inna niż rówieśnicy i czasami bardzo mnie to męczy. Mieszkam poza miastem, kocham przyrodę, mnóstwo czytam, gram na gitarze, dobrze się czuję w rodzinie i nie bywam na alkoholowych imprezach mojej klasy. Słucham przykrych relacji o tym, co się w kolejny weekend wydarzyło, odmawiam przyjazdu, ale czasami rodzi się pokusa, by się do nich upodobnić, bo przecież być innym nie jest łatwo. Jak każdy marzę o przyjaźni, o uczuciu…
Licealistka
Decyzja o przeniesieniu
Skończyłam I klasę gimnazjum, jestem znana i lubiana w szkole. Mam mnóstwo przyjaciół. Ale w czasie wakacji poznałam na różnych wyjazdach i rekolekcjach osoby z bardzo dużego sąsiedniego miasta. Rodzice uważają, że powinnam się tam przenieść. Ale ja się obawiam o brata, który teraz zacznie naukę w moim gimnazjum. Czy tak jak ja potrafi odmówić palenia, picia itd.? Żal też rozstawać się z przyjaciółką. Ciągnie mnie w obie strony.
Niezdecydowana
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
