wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5119 | WYNIKÓW
Dlaczego Bóg jest taki?
Dlaczego Bóg taki jest? Że daje szczęście, ale zaraz je zabiera? Było pięknie, powiedziała mi, że jej na mnie zależy, że jest zakochana. Zaplątała mnie wokół małego palca. A teraz powiedziała, że za bardzo komplementuję ją, za bardzo przeżywam, jak mi nie odpisuje. Nie mogę być idealny i wszystkim dogodzić. Dlaczego Bóg tak bawi się moimi uczuciami? Tak dużo frajdy mu to sprawia? ja wiem, co Pani powie, że jestem młody itp. Itp. Ale ja widzę, że mi nie jest dane być szczęśliwym i nigdy nie będę, bo zawsze Bóg podstawia mi haka. Nawet najgorsi ludzie w szkole, najgłupsi, najgorzej się zachowujący, kogoś mają i są szczęśliwi, a ja co? Muszę chodzić z sztucznym uśmiechem i udawać, że wszystko jest w porządku. Jednak wiem, że wszystko muszę zawierzyć Bogu, ale to mnie niszczy cała ta sytuacja.
16-latek
Koniec z poddaństwem
Przyjaciółka często mi dokucza. Zmusza mnie, żebym ,,nie była kujonką". Stosuje przemoc wobec mnie, dokucza mojej młodszej siostrze, śmieje się, że jestem dziecinna. Zależy mi na przyjaźni z nią. Nie chcę mówić rodzicom, bo kazaliby mi przestać się z nią przyjaźnić. Myślałam o rozmowie ze szkolnym psychologiem. Wiele razy mówiłam jej, że powinna się choć trochę zmienić, ale nic z tego. Ostatnio zaprzyjaźniłyśmy się z dwoma innymi dziewczynami. Są takie jak ona, ale nie aż tak agresywne i milsze, ale ona spędza z nimi coraz więcej czasu. Zachowują się tak, jakby nie chciały mnie w swojej paczce. Mogę albo pozostać z nimi, albo dołączyć do jeszcze gorszych dziewczyn. Są jeszcze dziewczyny podobne do mnie. Uważają, że bardzo się zmieniłam, nie lubią mnie. Poza tym one są w szkole nielubiane i wszyscy by mnie wtedy wyśmiali. Nie wiem co zrobić.
Niepewna
Męki dorastania
Ciągle mam "doła", chodzę smutna, nic nie jest w stanie mnie uszczęśliwić. Właściwie powinnam być szczęśliwa, bo "ziściła się" większość moich marzeń. Ale ja sama z sobą nie mogę wytrzymać. Codziennie płaczę, czasem zupełnie bez powodu. Ostatnio złapałam się na tym, że jestem wredna dla osób które kocham. Mam już dość swojego zachowania. W szkole, pomimo tego, że zawsze byłam wzorowa, opuszczam się, moje oceny już mnie nie satysfakcjonują. Widzę, że moje zachowanie nie podoba się nauczycielom i choć chcę je jakoś zmienić, to niezbyt mi się udaje. W domu właściwie ciągle się uczę. Siedzę zazwyczaj do północy, czasem później, potem słucham muzyki i płaczę. Ostatnio nawet w Kościele. Przypomniała mi się zmarła babcia i nie mogłam
powstrzymać łez. Ostatnio często przypominają mi się bliscy zmarli.. Tak bardzo mi ich brakuje.
13-latka
