wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 640 | WYNIKÓW
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
Początek samodzielnego życia
Po maturze przyjechałam do Anglii na zaproszenie siostry. Załatwiła mi pracę, mieszkam u niej. Nie wierzę w siebie, wciąż mam w głowie mamę, która mnie nieustannie krytykowała, uważała, że nic nie potrafię, więc nie umiem nawiązać kontaktów z ludźmi, wycofuję się, wstydzę, nic mi nie wychodzi...
Bezradna
Nie nudzę się z sobą
Niektóre koleżanki przyznały, że niechętnie wracają do domu. Rozmawiając z nimi odkryłam, że one po prostu nudzą się, gdy zostają same. Nie potrafią znaleźć sobie zajęcia, posiedzieć w ciszy, potrzebują ciągłej stymulacji, rozrywki, kontaktu z innymi. Nie chcę nikogo oceniać, może to taki typ osób, ale to też wydaje mi się smutne, bo w końcu ile można wiecznie być napędzanym rozrywką? Zawsze chyba przychodzi taki moment, że zostaje się samemu. Zresztą, bywa i tak, że ci znajomi zawodzą, a z rodziną kontakt nie najlepszy, więc z kim wtedy żyć jak nie z sobą samym? Gdy rozmawiam z różnymi osobami, coraz częściej zdarza się, że jest mi ich po prostu żal. Moja mama ogólnie twierdzi, że większość tych ludzi zachowuje się tak nie dlatego, że lubi i ma taką potrzebę, ale podążają za tłumem, może boją się iść pod prąd, może tak zostało im wmówione, że to jest to "prawdziwe życie", a może też nie wyobrażają sobie inaczej?
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
Najnowsze w serwisie
- Czujniki na skrzydłach
- Ksiądz Tischner wśród patronów 2025 roku
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
- Boże Narodzenie na mapie
- Gdyby Matka Boża powiedziała "nie"
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 5 stycznia II Niedziela po Narodzeniu Pańskim
Najpopularniejsze
- Czujniki na skrzydłach
- Ksiądz Tischner wśród patronów 2025 roku
- Mały Gość 1/2025 Wersja PDF
- Załącznik #9086995
- Książka "O Katarzynie i Cudownym Medaliku"
- Jestem gotowy na przyjście Pana
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Wielka góralska rodzina
- Świąteczna akcja "TAKnieWIELE"
- Święty od prezentów
