wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1482 | WYNIKÓW
Dlaczego tak robią?
Ostatnio zauważyłam u mojej koleżanki charakterystyczne blizny na nadgarstku. Bardzo się zdziwiłam, bo ona jest bardzo miłą, dobrą koleżanką i nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że mogłaby się ciąć. Może po prostu zrobiła to z głupoty. Ale nie wiem, czy mam z nią porozmawiać, z mamą, z wychowawczynią? Nie wiem, czy potrafiłabym po prostu podejść i podciągnąć jej rękaw. Jakie to może mieć konsekwencje zdrowotne? I w jakim celu ludzie to robią zazwyczaj?
Gimnazjalistka
Ocena wyproszona u Boga
Koleżanka zapytała, czy można się modlić o dobrą ocenę. Czy jak piszemy kartkówkę z matmy i jakby się modliła, to czy istnieje prawdopodobieństwo, że dostanie cztery lub pięć. Odpowiedziałam, że nie wiem. Że ja się modlę o światło Ducha Świętego, żeby mi pomógł w nauce, a nie o oceny. I oto moje pytanie. Czy można wyprosić u Pana Boga jakąś ocenę?
Ciekawa
Jak poprawić relację z mamą?
Moja mama strasznie na mnie krzyczy. Oskarża mnie, że za mało pomagam, a to nieprawda. Ale nie słucha mnie, gdy się tłumaczę. Krzyczy jeszcze bardziej. Ostrzegała mnie, że jeśli nie przyniosę paska na świadectwie, to odbierze mi wszystko- komórkę, dostęp do komputera. Byłam przerażona, bo paska nie było. Ale mama nic mi nie zrobiła, tylko krzyczała, jak zwykle. Jak poprawić nasze relacje?
Córka
Tęsknota za obozem
W lipcu pojechałam na obóz do stadniny koni. Było świetnie, jakbym mieszkała tam od dawna. Codziennie miałam kontakt z końmi, które bardzo kocham. Gdy przyszedł czas wyjazdu, nie mogłam się rozstać z tym miejscem i z końmi. Chciało mi się płakać. W domu nie mogłam powstrzymać łez, ani znaleźć sobie miejsca. Czułam się jak zwierze uwięzione w klatce, tam w stadninie byłam taka wolna. Teraz gdy pomyśle o koniach i o obozie to zaczynam płakać. Prosiłam Pana Boga o to, abym już nie płakała, ale to nic nie dawało. Jak mam pozbyć się tej tęsknoty?
Nastolatka
Krytycznie o rodzicach
Moi rodzice zawsze wytykają mi błędy itp. Oni nie nadają się na rodziców, bo np. pytam się taty, czy pomoże mi w zadaniu, a on mówi „zaraz” i tak potem mi nie pomoże, a moja mama tak samo. Dlatego piszę do starszej przyjaciółki. Gdy mama zapomni wziąć telefon z domu, to każe mi przynieść, a gdy ja proszę, żeby chwyciła po drodze mój telefon, to mówi, że ja też mam nogi itp. Wychowywać się musiałam sama, nikt mi nic nie pokazał, chyba, że dziadek, który się mną opiekował. Musiałam sama się uczyć podstawowych prac domowych. Czy takie osoby to rodzice? Co mam dalej robić?
12-latka
