wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2190 | WYNIKÓW
Chcę być sobą
Wzmocniłam pewność siebie: jestem odważniejsza, przestałam narzekać, urywam internetowe kontakty, które zabierają mi czas, stawiam na prawdziwe relacje. Staram się panować nad sobą, nad emocjami, mniej się kłócę i krzyczę. Codziennie mówię sobie, że jestem wartościowa. Bóg ma istotne znaczenie w moim życiu. Nie chcę być idealna ani perfekcyjna, chcę być sobą. Przestałam porównywać się z innymi. Zarządziłam nowy harmonogram sprzątania, przez co mamy teraz wolne weekendy. Patrzę w przyszłość z optymistycznym nastawieniem.
Studentka
Złe podejście do sprawy
Jestem jednym z lepszych uczniów w klasie. Przed wakacjami, gdy Pani czytała średnie doznałem szoku. Mam tylko 5,35!! I wszystko przez czwórkę z WF-u. Obniżyła mi średnią z 5,55 do 5,35. Dla mnie to wielki cios. Nigdy w życiu nie byłem tak smutny, piątą klasa straciła dla mnie sens. Czuję się okropnie.
Załamany
Wiele przyjaciółek
W dużej dziewczęcej klasie mam trzy koleżanki i jedną przyjaciółkę. Bardzo dobrze się uczę, jestem też chyba ładna, ale niezaradna w sprawach kontaktów z ludźmi. Niestety, przyjaciółka często mnie zostawia, spędza przerwy z innymi dziewczynami, a ja zostaję sama. Mówiłam jej, jak się wtedy czuję, ale ona powiedziała, chce się w życiu ustawić, że chce mieć wielu przyjaciół, poza tym zna sporo osób spoza szkoły, klasy, spotyka się z nimi.
Samotna 13 latka
Proste rozwiązanie
Jestem osobą bardzo spokojną, życzliwą, nie miałam nigdy wrogów, dobrze się uczę. Ostatnio jedna z koleżanek wyraźnie coś do mnie ma. Wiem, że źle nastawia do mnie inne osoby, że mnie obgaduje. Unika mnie, ale ja czuję jej niechęć. No i wzrasta i we mnie coraz większa niechęć przechodząca powoli w nienawiść. Żyłam spokojnie, póki ona nie zaczęła mieszać. Chciałabym się jej pozbyć z klasy.
Gimnazjalistka
Nie nudzę się z sobą
Niektóre koleżanki przyznały, że niechętnie wracają do domu. Rozmawiając z nimi odkryłam, że one po prostu nudzą się, gdy zostają same. Nie potrafią znaleźć sobie zajęcia, posiedzieć w ciszy, potrzebują ciągłej stymulacji, rozrywki, kontaktu z innymi. Nie chcę nikogo oceniać, może to taki typ osób, ale to też wydaje mi się smutne, bo w końcu ile można wiecznie być napędzanym rozrywką? Zawsze chyba przychodzi taki moment, że zostaje się samemu. Zresztą, bywa i tak, że ci znajomi zawodzą, a z rodziną kontakt nie najlepszy, więc z kim wtedy żyć jak nie z sobą samym? Gdy rozmawiam z różnymi osobami, coraz częściej zdarza się, że jest mi ich po prostu żal. Moja mama ogólnie twierdzi, że większość tych ludzi zachowuje się tak nie dlatego, że lubi i ma taką potrzebę, ale podążają za tłumem, może boją się iść pod prąd, może tak zostało im wmówione, że to jest to "prawdziwe życie", a może też nie wyobrażają sobie inaczej?
Nie mogę się pogodzić z jej śmiercią
Wczoraj zmarła mi babcia w szpitalu. Miała 66 lat. Bardzo za nią tęsknię i nie mogę się pogodzić z tym, że jej już nie ma. Nie potrafię o niej zapomnieć. W szpitalu bardzo cierpiała i chyba dobrze, że Bóg zabrał ją do siebie. Byłam z nią bardzo związana. Nie wiem, czy uda mi się wrócić do normalnego życia. Jak pogodzić się ze śmiercią babci?
Wnuczka
Nie czytaj bzdur
Dzisiaj w Internecie zobaczyłam straszny obrazek. Był to uśmiechnięty pies husky z wielkimi zębami, który był w jakimś pokoju. To straszna opowieść. Nie ujawniono oryginału tego zdjęcia, bo podobno zmarnowało to życie pewniej kobiecie i że można od tego dostać padaczki. Panicznie się boję. Boję się zasnąć, bo może przyśnić mi się koszmar. Pomocy!
Szóstoklasistka
Oczekiwanie na uczucie
Rozglądam się dokoła i widzę zauroczone koleżanki spotykające się z chłopakami, piszące i odbierające niekończące się nigdy SMS-y. Tak bardzo bym chciała spotkać wartościowego, dobrego chłopaka. Wiem z całą pewnością, że moim powołaniem jest życie rodzinne. Czas płynie, a ja wciąż sama i sama.
Licealistka
Pocięte koleżanki
Mam dwie młodsze koleżanki, które twierdzą, że nie widzą sensu życia, że są brzydkie, za grube, nikt nie zwraca na nie uwagi. Tłumaczę, przekonuję, ale obie niczego nie zmieniają. Bywam tym już zmęczona. Sama jestem otwarta, wesoła, mam oparcie w wierze. One, niestety, przestały chodzić do kościoła. Nie wiem, jak reagować, gdy obie zaczęły się ciąć, straszą, że dalej będą to robiły.
Licealistka
