Nie mogę się pogodzić z jej śmiercią
Wczoraj zmarła mi babcia w szpitalu. Miała 66 lat. Bardzo za nią tęsknię i nie mogę się pogodzić z tym, że jej już nie ma. Nie potrafię o niej zapomnieć. W szpitalu bardzo cierpiała i chyba dobrze, że Bóg zabrał ją do siebie. Byłam z nią bardzo związana. Nie wiem, czy uda mi się wrócić do normalnego życia. Jak pogodzić się ze śmiercią babci? Wnuczka
Najpierw przyjmij wyrazy współczucia. Potem daj sobie czas na łzy, na płacz, smutek i żałobę. Pomagaj przy organizacji pogrzebu Typowa żałoba trwa około 6 tygodni i w tym czasie masz pełne prawo do płaczu, smutku, itd itd Dopiero gdy ten czas minie to przeczytaj tę część listu: Wszyscy ludzie żyją na Ziemi będąc jednocześnie w drodze do Nieba, czyli do wielkiej bliskości z Bogiem. Wszyscy zmierzamy ku śmierci. Każde ludzkie życie kończy się śmiercią. Nikt nie zna dnia ani godziny swojej śmierci. Dlatego czasami ludzie umierają młodo, czasami dzieci, do tego tyle wypadków, wojen...Babcia umarła bardzo młodo, ale po tych sześciu tygodniach zacznij sobie mówić, że przede wszystkim trzeba za babcię dziękować! Bo czasami piszą nastolatki, że mają bardzo złe relacje z babciami. A Ty miałaś taką dobrą i byłyście związane- to wielki skarb. Do tego przypominaj sobie różne chwile, rozmowy, pomyśl, w czym byś chciała być do Babci podobna. Nie wyrzucaj wspomnień, byś kiedyś mogła swoim dzieciom o niej opowiadać, a po latach byś też była dobrą babcią. Swoją wdzięczność wyrazisz też dbając o babci grób przez całe lata. No i najważniejsze na koniec. Wiesz, że w modlitwie mówimy o świętych obcowaniu. A to znaczy, że nasi dobrzy zmarli są blisko, słyszą nas, pomagają. Ja często mówię do mojego zmarłego taty i wierzę w jego pomoc. Oczywiście, nie na zasadzie czary- mary i spełnione życzenie. Polecam modlitewną bliskość z babcią- dziękuj jej za wszystko, opowiadaj jej, proś ją, by dalej Cię prowadziła przez życie, chociaż już w inny sposób. Ale teraz, w te najsmutniejsze dni po prostu płacz i módl się.
Zadaj pytanie:
