wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3187 | WYNIKÓW
Optymistyczne spojrzenie
Gimnazjum już za mną. Pewnego dnia uświadomiłam sobie, że chłopak, który podobał mi się ponad 2 lata, to fajny kumpel... ale nie chłopak. Uczucie minęło. Na wakacjach byłam pierwszy raz na obozie ze wspólnotą i teraz to jest moja główna ekipa
towarzyska. Z niecierpliwością czekam na dzień spotkania. W liceum się uczę, tam towarzystwo jest takie sobie, więc robię swoje i idę. Pan Bóg ma dla nas niesamowite plany. Momentami jednak tęsknię uczuciem i proszę Boga, żeby kiedyś postawił na mojej drodze kogoś, kogo mogłabym kochać z wzajemnością. Miniony rok był cudowny. Momentami wydaje mi się, że myślę zbyt pozytywnie, bo ludzie wokół mnie marudzą. Nieźle się rozpisałam. Co Pani o tym wszystkim myśli?
Licealistka
Nie odpuszczaj
Byłam chora, gdy dobierali partnerów do poloneza. Tak się ucieszyłam, gdy powiedziano mi, że zatańczę z tym, o którym skrycie marzę. Oboje się lubimy, Ja nieśmiała, on radosny, energiczny, śmiały. Wciąż mnie zaczepia, rozśmiesza. Niestety, następnego dnia dziewczyny zauważyły, że jestem dla niego za niska! On się bronił, że przecież dla wszystkich dziewczyn jest za wysoki, że ja ubiorę buty na obcasie. Wychowawczyni się zgodziła na to, byśmy razem tańczyli, ale dziewczyny mieszają. Czy stać na swoim, czy jednak odpuścić?
Gimnazjalistka
