wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3484 | WYNIKÓW
Zmęczenie szkołą muzyczną
Uczę się czwarty rok w szkole muzycznej. Oprócz gry na instrumencie dochodzą zajęcia z chóru oraz dwie inne lekcje. W sumie w szkole muzycznej jestem codziennie. Zostały jeszcze dwa lata. Już mnie to męczy. Są takie dni, kiedy od razu po powrocie ze szkoły muszę zjeść obiad i jechać do szkoły. Nie mam chwili dla siebie i dla przyjaciół. Jeszcze do tego dochodzą zadania domowe, sprawdziany itp. Nie mam kiedy się uczyć, zadań czasem zdarza mi się nie zrobić. Chcę się uczyć grać, ale nie chcę uczyć się historii muzyki czy rodzajów gamy molowej. Mama nie zgadza się na to. Jak ją przekonać?
Szóstoklasistka
Zaprzyjaźnić się
W klasie podoba mi się jedna dziewczyna. Mądra, inteligentna i miła. Nie chcę z nią chodzić, bo zazwyczaj tego typu znajomości kończą się szybko. Do tego inne osoby z klasy podniecają się wtedy i żyć nie dają! Ja chciałbym utrzymywać kontakty przyjacielskie. Nie wiem tylko, jak się do tego zabrać. Nie potrafię odczytać także do końca jej zachowań. Ilekroć daje dowody na to, że mnie lubi choć trochę, to potem znów omija.
Uczeń
Wkraczam w dojrzałośc
Zmienił się kształt mojej obecności w kościele. To znaczy wiem dlaczego jestem tutaj, w danej chwili i z tymi osobami. I wiem, kto jest
najważniejszy. Mam wrażenie, że zrozumiałam sens wychowywania mojej mamy. Mimo, że czasem musiała delikatnie przymuszać do pójścia na Mszę Świętą, bardzo to teraz doceniam.
Wymyka się nam...
Od pewnego czasu nasza dobra przyjaciółka odsunęła się od nas. Wcześniej czułyśmy, że naprawdę się przyjaźnimy (dużo rozmawiałyśmy, wychodziłyśmy na miasto, spędzałyśmy ze sobą mnóstwo czasu). Ale ostatnio zaczęła uczęszczać
na zajęcia dodatkowe z innymi dziewczynami z naszej klasy (ładnymi, w markowych ciuchach, itp.). Nie spędza z nami czasu, nie mamy wspólnych tematów do rozmów, bardziej przyjaźni się z tamtymi dziewczynami. Wydaje nam się, że również jej zachowanie uległo zmianie: jest złośliwa, dąży do bycia najlepszą. Rozmawiałyśmy z nią, ale ona twierdzi, że nic się nie zmieniło i lubi nas wciąż tak samo, choć podkreśliła, że ma teraz z dziewczynami wiele wspólnych tematów, a posiadanie dużej ilości przyjaciół nie jest złe. My jednak czujemy inaczej. Sądzimy, że wymyka nam się z rąk, a przyjaźń ta była dla nas (i wciąż jest) ważna. Prosimy o radę, bo nie wiemy co robić, aby to przetrwało.
Zmartwione przyjaciółki
