wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5742 | WYNIKÓW
Chcę tylko przyjaźni
Zaczęłam pisać z chłopakiem, który mieszka bardzo daleko. Wreszcie poznałam wartościowego, wierzącego, pobożnego chłopaka. Byłam zachwycona, on też. Potrafiliśmy przegadać wiele, wiele godzin. Ciągle znajdywaliśmy coś, co nas łączyło. Zaprosiłam go do nas za zgodą rodziców. W odpowiedzi poprosił o chodzenie. Wtedy zrozumiałam, że ja tego nie chcę, że ta odległość to poważny problem. Spotkanie mnie nie zachwyciło, jego chyba tak. No i jak to odkręcić? To wspaniały chłopak, ale nie chcę być jego dziewczyną, chcę przyjaźni.
Nie ta droga
Od dłuższego czasu denerwuje mnie to, że jestem traktowana (pod wieloma względami) jak małe dziecko. Niby wiem, że rodzice często nie pozwalają mi na coś dla mojego dobra. Jednak denerwuje mnie to. Czasami robię awantury o FB, którego mieć nie mogę i o inne rzeczy, które moje koleżanki mogą, a ja nie. Ostatnio zaczęłam się bardzo brzydko odzywać(szczególnie niemiło i poniżająco dla rodzeństwa), kłócić się jeszcze bardziej niż zawsze i ciągle siedzieć przy telefonie.
12-latka
Gdzie się ukryły te dziewczyny?
Obawiam się, że zbliżające się wakacje będą dla mnie strasznie nudne. Pamiętam, jak w zeszłym roku zepsuł mi się komputer. Chodziłem po domu w kółko, czasem się przejechałem na rowerze ale ile można. Zastanawiam się czasem, dlaczego wszyscy obok mnie są szczęśliwi oprócz mnie.. każdy ma jakiś przyjaciół, dziewczynę, chłopaka, mają z kim porozmawiać. A ja nie wiem, czy kiedykolwiek poznam jakąś wartościową dziewczynę. Gdzie są jakieś normalne dziewczyny? Chodzę do męskiego technikum, koledzy to imprezowicze.
16-latek
Darowanie winy
Koleżanki bardzo mi dokuczały i trwało to długo, było bardzo niemiłe. Wyśmiewały mnie, opowiadały bzdury chłopakom, wytykały moje niedociągnięcia w urodzie, nie rozmawiały ze mną, odsuwały się. W tym roku to minęło. Jakby nie było zeszłego roku. A ja ze zdumieniem odkrywam, że darowanie im win sprawia, że sama czuję się dobrze. Nie miałam pojęcia, że to tak działa. Dlatego dzielę się z innymi moją radością. W zeszłym roku myślałam, że zawsze będę sama, że nigdy nie przebaczę.
Gimnazjalistka
Wspólne śpiewanie
Zwróciłam na niego uwagę od razu, gdy przyszłam do tego kościoła. Jest 2 lata starszy. Bardzo zaangażowany w parafii. Ciągnie mnie do niego, widać, że spokojny, odpowiedzialny, wierzący, tak mi to imponuje. Co myśli Pani o różnicy wieku? Widzę też różnicę w zachowaniu w porównaniu do chłopaków w moim wieku, zupełnie co innego. Chyba zacznę śpiewać w scholi, bo i on śpiewa, a ja też to lubię. Tylko nie wiem, czy dam radę czasowo.
17-latka
Najpopularniejsze
- Polskie szkoły dla szkół Syrii
- Jak równo silnik gra, jak śmiało śmigło tnie
- Jak ma wyglądać nasza relacja z Bogiem?
- Więcej niż prawo
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Milion dzieci modliło się na różańcu
