wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5742 | WYNIKÓW
Internetowe rozmowy
Mam pewną znajomą. W szkole rozmawiamy, ale bardziej przez Internet. Ona powiedziała mi, że nie potrafi rozmawiać normalnie. Dla mnie to jest bardzo dziwne, ponieważ ona wyżala się komuś przez Internet, a potem się do tego kogoś i tak nie odzywa. Ostatnio udało mi się ją przekonać, żeby poszła na zbiórkę harcerską. Mam nadzieje że harcerstwo ją wciągnie tak jak mnie i będzie normalnie rozmawiała z ludźmi. Co ja mam jeszcze zrobić, żeby nauczyć ją rozmawiać z ludźmi?
Nastolatek
Łzy wzruszenia
Podstawówkę wspominam bardzo źle. Nielubiana, często obrażana. Samotna. W gimnazjum wszystko się zmieniło. Nowe znajomości. Wspaniali ludzie. 1 i 2 klasa były najpiękniejszym okresem w moim życiu. Na samą myśl o tym, że za kilka miesięcy rozstanę się z klasą, mam łzy w oczach. Kocham swoją klasę, tych wszystkich ludzi. Kocham wspominać wszystkie ogniska i wycieczki, oglądać nasze uśmiechnięte twarze na zdjęciach. Ludzie powtarzają ,,To ostatnie chwile, trzeba się cieszyć''. Ale ja nie potrafię. Nie ze świadomością, że lada moment wszystko przeminie.
Gimnazjalistka
Jakie są jego intencje?
Jest w mojej klasie chłopak, ładny, miły i zabawny. Bardzo go lubię. On chyba też coś do mnie czuje , bo ostatnio chciał koniecznie ze mną siedzieć i od nikogo innego nie przepisuje lekcji tylko ode mnie. Znamy się dobrze. Zaczepia mnie, zabiera książki. Ja traktuję to jako niewinne zaczepki i zabawę. Ale może on chce mnie w ten sposób poderwać? Nie wiem co zrobić. Chciałam mu wrzucić liścik do szafki , bez tekstu tylko same serduszka i kwiatki. Czy to dobry pomysł?
12- latka
Powstrzymać gadulstwo
Popełniłam okropny błąd. Koleżanka zwierzyła się z tajemnicy, ja nie wytrzymałam, podałam informację dalej i wybuchła afera. Teraz wszystkie dziewczyny się ode mnie odwróciły, żadna ze mną nie rozmawia, wypomniały mi dawne afery, moją kłótliwość. Przeprosiłam koleżankę, zrobiłam to kilka razy, przyznałam się, popłakałam, ale one od kilku dni karzą mnie kompletnym milczeniem. Już nie wiem, jak przeprószać, jak prosić o przebaczenie. Chyba nie ma sensu bym poszła do gimnazjum tam, gdzie koleżanki.
Ukarana i samotna Szóstoklasistka
Gimnazjalista jak rycerz
Przyjaźnię się z kolegą od początku gimnazjum. Ale wyczuwałam, że dla niego bardzo ważny jest fakt, by nie brać nas za parę, tylko za dobrych przyjaciół. Niestety, ktoś puścił w klasie plotkę, że chodzimy ze sobą. Uznał, że to ja doprowadziłam do takiej opinii. Chciałam przeprosić, tłumaczyć, ale nic z tego, zerwał ze mną wszelkie kontakty, traktuje jak powietrze. Nie odpowiada na SMS-y, nie odbiera telefonów. Brakuje mi go bardzo i chciałabym powrotu do dawnych relacji.
14-latka
Przyjaciółki i kolega
Jakiś czas temu przyszłam do mojej przyjaciółki i ona zapoznała mnie z chłopakiem, który jej się podoba. Jest w naszym mieście dość rzadko, więc ona chciała, żeby coś się między nimi zaczęło. Ostatecznie wyglądało to tak, że ja gadałam, on coś odpowiadał, a ona szła z boku. Potem poszliśmy i patrzyliśmy na zachód słońca i moja koleżanka była smutna, bo on usiadł koło mnie. Chyba on też mi się podoba, ale nie chcę zniszczyć naszej przyjaźni.
Nastolatka
Ultimatum
Moja najlepsza przyjaciółka zakochała się w chłopaku. Problem polega na tym, że temu chłopakowi nie podoba się ona, ale ja. Ona jest zła i rozumiem to. Mówi, że płacze po nocach. Najgorsze jest jednak to, że od jakiegoś czasu sama nie potrafię określić, co czuję do tego chłopaka. Powiedziałam jej to, a ona postawiła mi ultimatum: jeśli zostanę jego dziewczyną, przyjaźń między nami skończona. Nie wytrzymuję już tej chorej sytuacji, nie mam pojęcia, co zrobić.
15-latka
Kłamczucha
Moja przyjaciółka, którą traktowałam jak siostrę, okłamywała i oszukiwała mnie przez dłuższy czas. Na początku nie chciałam w to wierzyć - znam ją wiele lat, traktuje jak członka rodziny. Pewnego dnia zdecydowałam, że zerwę z nią kontakt. Kiedy chciała ze mną pogadać, mówiłam, że nie mam czasu. Teraz ja ją raniłam. Potem chciałyśmy to zatrzeć, więc chodziłyśmy z cała grupą dziewczyn, ale to już było inaczej. Chciałabym porozmawiać z nią. Czy jest sens odbudować tę relacje?
Zawiedziona
Po powrocie z kolonii
„Najgorsze były wieczory, gdy już gaszono światło, a ja nie mogłam zasnąć i byłam jedną wielką tęsknotą. Płakałam w poduszkę dopóki nie zauważyłam, że koleżanki robią dokładnie to samo. Zaczęłam się śmiać, bo w każdego łóżka dobiegało wycieranie nosa. Po chwili śmiałyśmy się wszystkie i odtąd nasze wieczory były fantastyczne. Taka Marysia potrafiła kapitalnie opowiadać o swoim młodszym rodzeństwie, Kinga streszczała przeczytane książki, a Patrycja opowiadała o swoich zwierzętach. Byłyśmy rano niewyspane, ale wreszcie radosne, wyluzowane, oczekujące wieczorów.”
Krzyk o modlitwę?!
Dzielę pokój z siostrą, mimo różnych konfliktów w miarę się dogadujemy. Bliskie wiekiem, obie chodzimy na oazę, jesteśmy rodziną religijną. Problem pojawia się każdego wieczoru. Chcę się modlić w samotności i wpadam w furię, gdy siostra nagle wchodzi. Krzyczę wtedy, wyrzucam ją, ona protestuje i kolejna awantura. Czy nie mam prawa do chwili samotności? Z drugiej strony boję się, że takie zachowanie jest wyparciem się Boga. Bo ja nie potrafię jej powiedzieć, że potrzebuję trochę czasu na modlitwę.
Licealistka
