wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1670 | WYNIKÓW
Rodziców nie zmienisz
W szkole jestem wesoły, zadowolony, ale ledwo wejdę do domu to zaczynają się pretensje ojca, jego krytyka, kary niewspółmierne do winy. Mama jest niby łagodna, ale przy ojcu tego nie pokaże. Rodzice, szczególnie tato, za nic nie pokażą, że cieszą się z tego, że jestem ministrantem, że jestem głęboko wierzący. Chcę zostać kapłanem, ale z rodzicami nie mogę o tym pogadać, ojciec raczej nie chodzi do kościoła, krytykuje księży. Jak go zmienić, skoro mam takie plany?
Nastolatek
Przerzucić problem
Wpadła do nas ciocia Ania z rodzinką. Paulina i Daria natychmiast wyszły do altany, bo zawsze mają tle wspólnych spraw do omówienia. Kuba z Alą weszli na tak zwaną ostatnią prostą w przygotowaniu do matury i już się nie udzielają w rodzinie. Ledwo się przywitali, coś tam mruknęli na temat nauki i wyszli do pokoju. Szykowały się miłe chwile, bo Pan z wujkiem skupili się na samochodzie, a Pani z ciocią usiadły przy stole. Wtedy Mateusz dał tak zwany koncert histerii.
Giną, bo wierzą w Jezusa
Opowiadała mi kiedyś młoda nauczycielka, że któregoś dnia, gdy jak co dzień weszła do klasy, zauważyła, że dzieci inaczej niż zwykle na nią patrzą. Wlepiły wzrok gdzieś poniżej jej głowy i nie odrywały spojrzenia od jednego punktu na jej swetrze. Nauczycielka schyliła głowę, spojrzała. Już wiedziała. Uczniowie patrzyli na krzyżyk. No, tak, zapomniała go schować. Szybko odwróciła się do tablicy i wsunęła krzyżyk pod sweter. – Dlaczego to zrobiłaś? – zapytałam. – Czy coś by się stało, gdybyś go nie schowała? – Wyrzuciliby mnie ze szkoły – odpowiedziała krótko.
Wymiana spojrzeń
W sanatorium zobaczyłam chłopaka. Był ode mnie wyższy i trochę starszy. Miał piękne włosy i przede wszystkim oczy, cudowne, błękitne. Niby
rozmawiał z kolegami, ale ukradkiem się na mnie patrzył i uśmiechał.
Widzieliśmy się jeszcze kilka razy. Patrzyliśmy sobie w oczy. Pewnego dnia wszedł do sali ze swoją mamą po wypis. Po zajęciach szukałam go wszędzie i ujrzałam, jak żegnał się z kolegami. Przeszłam obok z uśmiechem. Nie mogę o nim zapomnieć. Tak bym go chciała spotkać podczas kolejnego pobytu w sanatorium. Proszę o pomoc. Ja go kocham...
12-latka
W grupie lepiej
Kinga właśnie skończyła projekt i nawlekała igłę, gdy głośnym ujadaniem ogłosiłam wejście sporej grupy ministrantów do ogrodu. Zaraz wyszedł do nich ksiądz Wojtek. Rozsiedli się na ławkach przy grocie i z zapałem o czymś rozmawiali. Docierały do mnie pojedyncze słowa, a wszystkie chyba związane były z piłką nożną. Trudno przekazać tę informację dziewczynom. Zresztą, chłopcy właśnie wchodzili do domu parafialnego. Jadzia skończyła swoje dzieło, więc otrzepała się z nici i podeszła do płotu. Pomachała do Pawła, który wychylał się przez okno jednej z salek. „Przygotujemy transmisję meczów. W grupie zawsze lepiej się przeżywa"
