wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4633 | WYNIKÓW
Zaprzyjaźnić się z kolegami
Ostatnio czuję wewnętrzną potrzebę posiadania prawdziwego przyjaciela. Od początku gimnazjum koleguję się z dziewczyną, która ostatnio znalazła inne towarzystwo, które mi nie odpowiada. Czuję, że nie jest mi wystarczająco bliska i że ta przyjaźń nie była zbyt mocna. W ogóle ciężko jest mi dogadać się z dziewczynami. Nie rozumiem tematów ich rozmów. Wolę towarzystwo chłopaków, choć jest ono dla mnie nieco krępujące. Jestem osobą nieśmiałą i bardzo przejmuję się opinią innych. Nie wiem jak postąpić.
16-latka
Refleksje animatorki
Mnóstwo negatywnych myśli przeszło mi przez głowę przed rozpoczęciem rekolekcji: ,,nie dasz rady, głupia jesteś, że pchasz się do takiej roli, nie nadajesz się na animatorkę, jesteś za mało kontaktowa, nie dajesz dobrego przykładu" itp. Ja natomiast dobrze wiedziałam, że Pan Bóg tego ode mnie chce, że mnie wzywa do takiej roli, że to moje niełatwe zadanie. Pierwszego dnia liczne obawy nadal siedziały mocno w mojej głowie. ,,co Ty tu robisz w ogóle? Przecież Ty jesteś typem za spokojnego i za cichego człowieka. Nie umiesz zwracać innym uwagi i przewodniczyć grupie.". Jednak gdzieś w sercu słyszałam, że to dobrze, iż mam takie obawy - że nie czuję się godna swojego zadania. Dziewczyny z mojej grupy z każdym dniem lubiłam coraz więcej. Każde nasze spotkanie było okazją do ubogacania się nawzajem.
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Najpopularniejsze
- Moim powołaniem jest miłość
- Wspomnienie aniołów stróżów
- Chcą być blisko Jezusa
- Zemsta jest czymś, co nie podoba się Panu Bogu
- Już jest blisko!
- U Polski bram trzymamy straż
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Gdzie jest twoja rybka?
- Jak skutecznie się uczyć?
