wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 270 | WYNIKÓW
Szantaż emocjonalny
Moja koleżanka zerwała z chłopakiem, który jest bardzo niezrównoważony. On grozi, że się zabije, jest ciągle pijany, do tego chyba i naćpany, a jego ojciec wyjechał na kilka dni. Co prawda jego dobry kolega tam chodzi, ale obie się boimy i nie wiemy, co robić. Ona pisze do niego SMS-y, inni z klasy też.
Licealistka
Kto ma sie zmienić?
Tak nie chcę wracać do szkoły, bo bardzo mi dokuczają. Dziewczyny śmieją się ze mnie, robią głupie uwagi na temat mojego wyglądu, strojów, chłopcy są wulgarni, chamscy, koszmar. Szydzą ze mnie. Potrzebują tylko czasami moich zeszytów. Nie lubię mojej klasy. Tak sobie myślę, że jeśli będą częstowali cukierkami z okazji urodzin, to w tym roku nie wezmę i życzeń nie złożę.
Licealistka
Wyniszczający alkoholizm
Mój ojciec jest alkoholikiem i bardzo trudno wytrzymać u nas w domu. To ja tu siedzę po szkole, wysłuchuję jego gadania, od którego miesza się w głowie. Jestem nerwowa, nie wierzę w siebie, a już najgorsze jest dla mnie rozwiązywanie testów. Pod koniec I klasy mieliśmy jakby próbną maturę i napisałam strasznie słabo. Siostra jest w domu w zasadzie nieobecna, często nawet śpi u przyjaciółki, mama zajmuje się zarabianiem pieniędzy, by było co jeść i zapłacone rachunki. Na ojca już chyba machnęła ręką, bo pije, odkąd pamiętam. Próbuję z nim rozmawiać, ale to nic nie daje. W domu bardzo często nie mam warunków do odrabiania lekcji. Mam coraz większą ochotę zrezygnować z wszystkiego- z nauki, z dbania o siebie, o dom. W szkole nikt nie wie o moich problemach.
Licealistka
Świadectwo 17-latki
Przez wiele lat borykałam się z problemami, które dotyczą wszystkich nastolatków- niska samoocena, niespełnione miłości, problemy w rodzinie, samookaleczenia i w końcu co najgorsze myśli, próba samobójcza. Od dziecka byłam wychowywana w rodzinie wierzącej, o ile można było to tak nazwać... Przynajmniej tak uważałam. W wieku 14 lat zrozumiałam, że moje narodziny były pomyłką, że jestem tylko przypadkiem, że nie mam dla kogo żyć. Przyczyniło się do tego wiele kwestii, m.in to że zostawił nas najpierw mój tato, a potem zostawiła mnie mama.Trafiłam do rodziny zastępczej do zupełnie obcych ludzi. Wtedy zaczęły się moje problemy. Ciągle płakałam, nie jadłam, zamknęłam się w sobie, zaczęłam się okaleczać... Myślałam, że to wszystko moja wina, że jestem dla rodziców problemem... Nie chciałam żyć.
Do kogo z pretensjami?
W mojej klasie ludzie traktują nauczycieli niepoważnie. Na przykład kiedy jest jakiś sprawdzian czy kartkówka i ktoś dostanie złą ocenę, zaraz zaczynają się epitety na nauczycieli. Często lecą wulgaryzmy. Nie mogę tego wytrzymać. Zresztą nie tylko ja. Przecież to nie wina nauczycieli, że wstawiają jedynki czy dwóje tylko samych uczniów. Mam wrażenie, że rówieśnicy nie rozumieją tego, że nauczyciele próbują nas czegoś nauczyć.
Gimnazjalistka
