wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 139 | WYNIKÓW
Chora w klasie
Ciężko choruję od dziecka. Niestety, z tego powodu mam sporą nadwagę, której nie mogę się pozbyć. Z powodu choroby jestem często nieobecna, a nauczyciele tych nieobecności nie komentują, bo wiedzą, jaka jest moja sytuacja. Mam bardzo dobre oceny, co dodatkowo denerwuje rówieśników. Mam już dosyć komentarzy, że gruba jest pod ochrona, że gruba jest na specjalnych prawach. Ostatnio coraz częściej płaczę i nie wiem, jak dalej funkcjonować w klasie.
Licealistka
Mam sama siebie dosyć
Sama z sobą czuję się coraz gorzej. Wpadam w dołki psychiczne i nie potrafię się z nich wydobyć. Mimo pięknego wieku absolutnie nie jestem szczęśliwa. Ciągłe płacze, nadwrażliwość, niezadowolenie z siebie. Nie wiem, kim jestem, nie wiem, co chcę w życiu robić. Na dodatek dobre koleżanki coraz bardziej mnie drażnią, często dochodzi między nami do spięć. Mam dosyć samej siebie i nie wiem, jak to zmienić.
16-latka
Szantaż emocjonalny
Mamy problem z przyjaciółką, która "wymyśla problemy”. Jej tata zmarł , gdy była malutka, do tej pory boryka się z brakiem ojca. W szkole i przy ludziach, nawet jak jesteśmy same, śmieje się, wygłupia i nie robi nic wskazującego na jej złe samopoczucie. Mimo to katuje nas SMS-ami o niskiej samoocenie, chorobie, która jest raczej wymyślona, o tym, że świat jest zły, że nie ufa ludziom, ktoś ją zranił, choć nigdy nam nie mówi, kto to zrobił. Czasem szantażuje nas groźbą samookaleczeń lub samobójstwa. Nie przemawiają do niej logiczne argumenty.Tracimy cierpliwość i zaufanie.
14-to latki
Też tak chcę!
Ostatnio zainspirowałem się popularnym fragmentem 2Tm2.3 czyli "Bierz udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa" I to mi się tak spodobało! Uświadomiłem sobie, że ja też chcę być takim "żołnierzem" Chrystusa, głosić Dobrą Nowinę w wielu miejscach. Wiem,że w moim wieku jest to trochę dziecinne, ale proszę, żeby Pani się wypowiedziała na ten temat i poleciła, co mam robić.
14-latek
Skacz z radości
Bardzo różniliśmy się od siebie. On pijacy, palący, ćpający, a ja ta grzeczna. Akceptowałam go, to co robi, ale sama nigdy nie dałam się namówić, by spróbować. Wiedziałam, że umawiał się ze swoja przyjaciółka na 'pijackie' imprezy, nie zapraszając mnie tam. Potem urwał się nasz kontakt, a następnie pisaliśmy, ale pisał mi wiele przykrych rzeczy, więc uznałam, że to koniec. Zaraz tego pożałowałam. Ma teraz ciągle doła. Raz udało mi się z nim spotkać, zaczęłam przepraszać, obiecał, że przemyśli. Tylko, czy to ma sens? To ostatnia klasa gimnazjum, za rok pójdziemy do różnych szkół.
15-latka
