Marzenia o psychologii
Zaczęłam naukę w liceum. Chcę być psychologiem, lecz mama uważa, że zbyt wiele osób to studiuje i nie dostanę potem pracy. A ja lubię opiekować się starszymi i chorymi, niepełnosprawnymi. Jak przekonać rodziców? 16-latka
Myślę, że teraz daj sobie spokój na jakieś dwa lata. Poczekaj do matury. Nieraz byłam swiadkiem, jak w klasie maturalnej ktoś nagle decydował się na zupełnie nowy kierunek. Jednocześnie trzy lata w życiu młodego człowieka to bardzo dużo. Rodzice też będą inaczej reagować, jeśli w tym czasie będziesz wciąż miała te same marzenia.
Myślę, że rodzice odradzają Ci psychologię, gdyż martwią się o Twoją przyszłość, chcą, byś miała pracę, byś w miarę dobrze zarabiała. Jesteś na tyle młoda, że może pojawić się nowa pasja. Ale jeśli Ty wciąz będziesz przy tym trwała, to za 3 lata będzie inaczej. Tylko już im tyle o tym nie mów. Lepiej powiedzieć, że się będziesz zastanawiać, myśleć, szukać.
To prawda, że psychologia należy do bardzo modnych kierunków. To prawda, że są problemy z pracą. Ale osobiście uważam, że dobrze jest studiować to, co się lubi i pracować w tym, co się lubi. Praca dla ludzi opiekujących się chorymi zawsze będzie, bo rośnie ilość starych pozbawionych opieki i rośnie ilość chorych i niepełnosprawnych. Psychologia to bardzo szeroka nauka, można pracować także w firmach, można kierować ludźmi, jest bardzo dużo możliwości.
Za rok, dwa możesz w czasie wakacji spróbować wolontariatu z niepełnosprawnymi lub chorymi. Różne organizacje bardzo potrzebują chętnych.
Więcej listów:
zadaj pytanie...
