wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 187 | WYNIKÓW
Marzenia
Od pewnego czasu jestem zakochana w starszym ode mnie chłopaku. Jesteśmy przyjaciółmi. Czy może to być zwykłe zauroczenie, o którym miałabym zapomnieć? Jak pokazać mu, że mi na nim zależy? Że chciałabym, żeby nasza znajomość się rozwinęła? Co zrobić, żeby nie palnąć żadnego głupstwa i swoim uczuciem nie zepsuć naszej relacji? Niedługo wybieramy się ze znajomymi, większą grupą, na krótką wycieczkę. Czy wykorzystać ten czas, na rozmowę o tym wszystkim, na działanie?
17-latka.
Krytycznie o rodzicach
Moi rodzice zawsze wytykają mi błędy itp. Oni nie nadają się na rodziców, bo np. pytam się taty, czy pomoże mi w zadaniu, a on mówi „zaraz” i tak potem mi nie pomoże, a moja mama tak samo. Dlatego piszę do starszej przyjaciółki. Gdy mama zapomni wziąć telefon z domu, to każe mi przynieść, a gdy ja proszę, żeby chwyciła po drodze mój telefon, to mówi, że ja też mam nogi itp. Wychowywać się musiałam sama, nikt mi nic nie pokazał, chyba, że dziadek, który się mną opiekował. Musiałam sama się uczyć podstawowych prac domowych. Czy takie osoby to rodzice? Co mam dalej robić?
12-latka
Sprawdź iskrę
Znam go od przedszkola. Kiedyś był we mnie zakochany. W gimnazjum trafiliśmy do jednej klasy i mieliśmy dobre relacje. W trzeciej klasie gimnazjum zbliżyliśmy się do siebie - jak przyjaciele. Możemy przegadać długie godziny pisząc do siebie, dokuczamy sobie, śmiejemy się. Tylko cała klasa sądzi, że jesteśmy parą.Chyba zaczynam coś do niego czuć. Nie wiem, gdzie jest ta granica miedzy przyjaźnią a zakochaniem.
Już licealistka
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Zmęczona marzeniem?
Od zawsze strasznie chciałam mieć tą drugą połówkę, do której mogłabym się przytulić, pogadać , wyżalić. Chodzę do liceum, a popołudniami robię szkołę muzyczną. Myślałam, że jak będę mieć 2 szkoły, to nie będę miała czasu o tym myśleć i jakoś to minie. Niestety, to ciągle powraca. Już jestem zmęczona tym wszystkim. Chłopaka nawet nie szukam, bo wiem, że i tak nie znajdę, bo mojego ideału na tym świecie pewnie nie ma. A nie oczekuję tak wiele, tylko tego by był wierzący i naprawdę praktykujący, uczciwy, po prostu taki chrześcijanin jakich dzisiaj mało. Czy mogę coś z tym zrobić czy po prostu mi to samo przejdzie?
Zmęczona
Myśl dobrze o sobie
Często siedzę przy komputerze i załamuję się, gdy widzę, jak mniej atrakcyjne i mniej mądre osoby mają masę znajomych i tak ciekawie spędzają czas. Niby nikt mnie nie odrzuca, ale mogłoby być lepiej. Nie mam i nie miałam chłopaka w przeciwieństwie do koleżanek, którym daleko do ideału. Mam dobre oceny, lecz są lepiej się uczący. Nie narzekam na brak urody, ale są ładniejsze. Ale jeśli chodzi o sprawy towarzyskie, to jestem chyba na szarym końcu. Muszę być beznadziejnie nudna, skoro nikt mnie nie zaprasza na wyjścia, skoro się wszyscy bawią, ale beze mnie. Przez to już nie bardzo potrafię rozmawiać z rówieśnikami, bo mam wrażenie, że moje zdanie i tak się nie liczy, moja opinia nie ma znaczenia….
Licealistka
Powołanie
Moja rodzina nie jest idealna, chociaż bardzo wierząca. Tyle nieporozumień, kłótni, nadużywania alkoholu. A mi się wydaje, że we mnie pojawiło się powołanie do życia zakonnego. Tylko czy osoba wychowana w tak dalekiej od ideału rodzinie będzie potrafiła kochać? Podziwiam kuzyna, który jest księdzem, mam więc wzór, ale co ze mną?
15-latka
