wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 913 | WYNIKÓW
Jaka jestem?
Poszłam do szkoły rok wcześniej i byłam nazywana karzełkiem, ubierałam się inaczej, byłam nieco zbyt pewna siebie. Potem zapragnęłam się dostosować, żeby nikt nie mógł już mówić, że jestem niedojrzała,
chciałam być urocza i dziewczęca. Jednak "doroślejąc" straciłam radość z dzieciństwa, stając się
popularna straciłam prawdziwych przyjaciół, a ubierając się jak wszyscy zgubiłam własny styl. Chcę to przerwać. Być znowu tą nieco szaloną i szczerą do bólu dziewczynką z dawnych lat. A później stwierdzam, że
jednak nie chcę tego kończyć.
Gimnazjalistka
Nagła zmiana
Od jakiegoś czasu okazywał mi duże zainteresowanie. Rozmawialiśmy, głównie przez Internet, ale w szkole też. Tak, bywały to czasami rozmowy niezręczne, ale miałam wrażenie, że jest coraz lepiej. Umówiliśmy się na spacer w weekend, ale od kilku dni prawie mnie nie zauważa, nie pisze, ledwo mówi zdawkowe „cześć”. Nie rozumiem tego. Czy zapytać go wprost, o co chodzi?
Niepewna
Nie znam przyczyny
Ostatnimi czasy moja przyjaciółka dziwnie się zachowuje. Jest dla mnie momentami niemiła, można powiedzieć, że w pewien sposób "nabija" się ze mnie. Przykro mi z tego powodu, że się tak zachowuje. Wybaczam jej, bo co ze mnie by była za przyjaciółka, jeśli bym nie wybaczała. Mam wrażenie, jakby była o coś zazdrosna. Chciałabym, aby było jak dawniej.
Zagubiona 12-latka
Kłopoty idealnej
Wszyscy twierdzą, że jestem bardzo ładna. W szkole wszystkie koleżanki za mną chodzą. Ubierają się tak jak ja, bo twierdzą, że mam świetny styl. Zaczyna mnie to męczyć. Na każdej przerwie jakiś chłopak podchodzi do mnie i pyta, czy może się ze mną umówić. Musiałam założyć specjalnie kalendarz, żeby zapisywać w nim spotkania. Niby mam całą grupę najlepszych przyjaciółek, ale wydaje mi się że to są tylko fanki. Czuję się okropnie. Co mam robić? Zmienić szkołę? Gorzej się ubierać?
Gimnazjalistka Hildegarda Scheppe
Lepsza relacja z mamą
Gdzieś zgubiłam relacje z rodzicami. Najbardziej żałuję relacji z mamą. Przychodzę ze szkoły, mówi "cześć" i siedzę zamknięta u siebie w pokoju, zajęta swoimi sprawami; pytana o szkołę odpowiadam "dobrze" albo "nic". Dużo rozmawiam z mamą na tematy "domowe"(o ogródku, mieszkaniu). W rozmowach z koleżankami nie mam takiego problemu. Moja mama jest mądra, doświadczona, kochająca, starsza niż mamy koleżanek. Boję się, że kiedyś umrze, a ja zostanę zupełnie sama. Chciałabym pogadać z nią o problemach, z którymi się zmagam np. o swoich kompleksach, o mojej klasie, ale mam jakąś blokadę. Dziś próbowałam, ale się wycofałam i teraz płaczę.Mama spokojnie stwierdziła, że nigdy nie byłam wylewna, szanuje to, ale mi to teraz przeszkadza.
Licealistka
Najpopularniejsze
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Sytuacja meteo się uspokaja, ale jest wciąż niebezpiecznie
- Most św. Jana zniszczony
- Życzę wam dobrego startu w nowy tydzień
- Pan Jezus cały czas jest blisko nas
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Nie ma lekcji
- Zamek dla dzieci
- Już jest!
- Powakacyjna pielgrzymka ministrantów
