wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 800 | WYNIKÓW
Myśl pozytywnie
Odkąd straciłam najlepszą przyjaciółkę, zamknęłam się na ludzi, przestałam się z kimkolwiek spotykać po szkole, mam wrażenie, że nie mam o czym z nimi rozmawiać. Zastanawiam się, czy to ja jestem nudziarą czy oni. Praktycznie wszystko mnie nudzi. Czasami miewam ataki histerii przez to, że jestem jedynaczką, nikt mnie nie popiera, nie mam z kim spędzać czasu. Jednak już w liceum nie chcę być uważana za odludka. Moim marzeniem byłoby być duszą towarzystwa.
Ożywić pamięć
Dwaj bracia, 17-letni Wojtek i 13-letni Mikołaj, różnią się wyglądem, zainteresowaniami i temperamentem. Małomówny i zamknięty w sobie Wojtek żywiołowego i entuzjastycznie nastawionego do świata młodszego brata traktuje jak kosmitę. Bracia często się kłócą i są wobec siebie złośliwi. Nawet wspólna gra na cztery ręce na fortepianie nie poprawia sytuacji. Wygrywając takty „Galopu”, bracia nie wiedzą jeszcze, że już wkrótce będą musieli walczyć razem po tej samej stronie barykady, i to całkiem dosłownie!
Odczuwam złość
Ostatnio ciągle czuję złość. Albo denerwuje mnie to , że drzwi się za szybki zamknęły, albo, że nie mam nic do jedzenia. Jednym słowem wszystko. Idę do szkoły, a tam to już szkoda słów - pełno fałszywych ludzi, z którymi trzeba jakoś żyć. Nie mówiąc już o idiotycznych zachowaniach kolegów, którym się wydaje, że są tacy zabawni. Są też fajne chwile, ale ich jest zdecydowanie za mało. Noszę w sobie to wszystko i nie mogę tego wyrzucić.
Nastolatek
Wszystko psuję
Jest ode mnie 3 lata starszy, bardzo dojrzały i wartościowy. Nigdy nie sądziłam, że taki chłopak zainteresuje się mną. Pierwszy raz dzieje się coś takiego i ja wszystko psuję. Cieszę się na nasze spotkania w czasie prób, cieszę się na rozmowy z nim, a gdy to się dzieje, to zachowuję się odwrotnie niż chcę. On zagaduje, rozśmiesza, stara się, by było miło, a ja jestem milcząca, zamknięta, skała. Trochę łatwiej rozmawia się mi, gdy wieczorami piszemy, ale w realu blokada.
15-latka
A ja się nie boję
Bawiłam się z małą siostrą, coś jej czytałam, opowiadałam i już słyszę komentarz, czy to aby bezpieczne, czy to nie jest zło, jakaś tam baśń, jakieś rysunki z książeczki, bo wróżka, różdżka, czarownica itd. Mam dosyć lęku, który mama z babcią próbują w nas wlać. Boją się książek, obrazków, zabawek, nadruków. Mam wrażenie, że najchętniej zamknęłyby nas w domu i nie wypuszczały do złego świata, a w środku żadnej telewizji, komputera, a ostatnio już nawet i książek. Mam tego dosyć.
13-latka
