wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8882 | WYNIKÓW
Poza elitą
Byłem wychowany pod kloszem, w dobrych szkołach, w elicie, zawsze z pieniędzmi, z którymi nie musiałem się liczyc. Nagle rodzice mają problemy finansowe, ja głupio się czuję bez pieniędzy, a koledzy w nowej szkole kpią z moich gadżetów, mody, są wulgarni, zaś ja wierzący, nie palę, nie piję, jestem lektorem....
Licealista
Wspólna wędrówka w jednym kierunku
Mam fantastycznego chłopaka. Łączy nas uczucie i głęboka przyjaźń. Jednak bardzo się różnimy. Jestem roztrzepana, pełna pomysłów, ciągle zaczytana, a on to typowy ścisły umysł, logiczny, nawet nieco chłodny np. w rozmowach, w zdumieniu, jak można tak się rozczulać nad sytuacją Raskolnikowa. Czasami martwi mnie to, że jesteśmy tak różni, że mamy różne zainteresowania. Przecież ja nigdy nie zachwycę się fizyką.
Licealistka
Inna niż rówieśniczki
Bardzo różnię się od moich koleżanek. One są wulgarne, co mnie drażni. Poza tym malują się w bardzo wyzywający i w sumie mało elegancki sposób. Wcale przez to ładnie nie wyglądają. Problem w tym, że przez moją inność czuję się w klasie samotna. One chyba za mną nie przepadają, bo przecież inaczej wyglądam, inaczej się ubieram. Też modnie, ale w innym stylu, nie tak krzykliwym. Czasami mam wątpliwości i zastanawiam się, czy nie upodobnić się do nich, być taką, jak one.
Gimnazjalistka
Zobacz Jezusa
Jak dokładnie wyglądała twarz Pana Jezusa? Może tak, jak na Całunie z Manoppello. Czegoś takiego jeszcze w „Małym Gościu” nie było! Otrzymujecie fotografię Pana Jezusa. Przesadzam? Niekoniecznie. Jak dokładnie wyglądała twarz Pana Jezusa? Jest bardzo prawdopodobne, że dokładnie tak, jak na Całunie, który dzisiaj znajduje się w kościele we włoskim miasteczku Manoppello. Chusta dołączona do „Małego Gościa” jest kopią Całunu z Manoppello.
Zmiana usposobienia
Zauważyłam u siebie dziwną zmianę. Wcześniej byłam głośna, zwariowana i szalona. Śmiałam się i nabijałam ze wszystkiego, w moim towarzystwie zawsze wszyscy się śmiali. Tak było przez połowę czwartej i całą piątą klasę. A teraz tak jakoś... przycichłam. Już nie jest mnie pełno, a od grona roześmianych kolegów wolę spokojne przerwy spędzone na gadaniu i żartowaniu z przyjaciółką. Nie jestem już taka szalona, wiele rzeczy, które dawniej mnie bawiły, już mnie nie śmieszą. Zrobiłam się o wiele spokojniejsza i dziwi mnie to. Dlaczego tak jest?
Szóstoklasistka
