wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8431 | WYNIKÓW
Wyjazd wolontariuszki
Pomagam niepełnosprawnej dziewczynie. Ostatnio zaskoczyła mnie propozycją naszego wspólnego wyjazdu na turnus z niepełnosprawnymi. Co innego pomoc w domu przez kilka godzin, jakieś wspólne wyjścia, a co innego 2 tygodnie pod moją opieką. Nie wiem, jakąś podjąć decyzję, bo z drugiej strony ciekawi mnie coś takiego, czuję, że to coś dla mnie. Ale czy nie jestem za mało odpowiedzialna?
Licealistka
Ta i żadna inna
Zakochałem się na poważnie. Co prawda jestem głęboko wierzący, a ona nie chodzi do kościoła, ale trudno. Wyznałem jej uczucie, ona się zgodziła na chodzenie, ale bardzo szybko uznała, że to nie dla niej. Powiedziała, że to nie ma sensu, że ona nie chce jeszcze chłopaka. Ale ja nie odpuszczam, robię jej propozycje każdego dnia, wysyłam SMS-y i staram się jak mogę. Bo ja czuję, że jesteśmy dla siebie. Co jeszcze mogę zrobić?
14-latek
Przestrogi licealistki
Wszystko zaczęło się na początku gimnazjum. Zawsze byłam szczupła, wręcz chuda, ale wtedy chciałam być ciągle w centrum uwagi, zauważona, doceniona, podziwiana, we wszystkim najlepsza. Już wtedy wiedziałam, że nie mogę taka być, ale podświadomość, uczucia, o wszystko było ode mnie silniejsze. Wpadłam na pomysł: anoreksja. Pomyślałam, że kiedy będę ją mieć, to ludzie będą się nade mną rozczulać, a ja będę z tego powodu przeszczęśliwa. To była początkowo największa motywacja, która gdzieś miała też swoje odnośniki, rozgałęzienia, powody mniejsze lub większe. Z czasem jednak musiałam stawać się bardziej wiarygodna. Odeszły słodycze, zaczęłam liczyć kalorie. Chudłam szybko, bo organizm był bardzo młody, dużo się ruszałam, szło gładko. Robiłam to wszystko oczywiście bardzo na pokaz. Potem pojawiły się jakieś pierwsze wyrzuty sumienia, postanowiłam z tym zerwać.
Nie chcę być sam!
Mam problem bo teraz wszyscy chodzą, a ja prawie jedyny sam. Cały czas mówię, że to dobrze itp. ale jak tylko takie słowo mówię, to mnie zaczyna boleć serce, co jest dla mnie przykre. Zakochałem się w koleżance w 4 klasie i teraz jej wyznałem miłość, ale ona mnie odrzuciła, co było dla mnie ciosem i próbuję hartować serce, ale im więcej mówię o tym, że dziewczyna nie jest potrzebna, tym mnie bardziej boli serce. Nie wiem co mam o tym myśleć
14- latek
Samodzielność pilnie potrzebna
Byłyśmy jak siostry. Znałyśmy się od przedszkola, potem siedziałyśmy w ławce przez całą podstawówkę i teraz w gimnazjum. Jakiś czas temu pojawił się w jej życiu chłopak i to był początek naszego rozstania. Nagle zaczęło jej brakować czasu, żyła swoimi sprawami, zmieniła się. Teraz nadeszła jeszcze wiadomość o wyjeździe z kraju. Jak ja sobie bez niej poradzę?
Gimnazjalistka
