wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8262 | WYNIKÓW
Oczekiwanie
Mam wrażenie, że z pewnym chłopakiem bardzo do siebie pasujemy. Wiele rozmawiamy, mamy podobny typ wrażliwości. Pomagam mu w jego licznych problemach oprócz jednego- nie mogę słuchać o tym, że marzy o mojej przyjaciółce, która go absolutnie nie chce. Skąd ta dziwna zazdrość? Przyznaję, że sama nie wiem, czego chcę. Jednocześnie cofam się i idę do przodu, skaczę i spadam, wszystko naraz. Mam bałagan w uczuciach. Bardzo często chodziłam kiedyś do kościoła, dużo włóczyłam się samotnie po mieście. Dostrzegałam piękno w najprostszych rzeczach, zjawiskach. Gdy się po raz pierwszy zakochałam pod koniec gimnazjum, wszystko przepadło. Do kościoła chodzę już tylko w niedzielę. Chciałabym umieć wierzyć jak kiedyś. Kiedy poznam tego jedynego, bo przecież on gdzieś mieszka, może nawet blisko.
Marcin Pospieszalski
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. (1 Kor 12,3b–7.12–13)
Stanąć w prawdzie
Klasa mnie nienawidzi. Jak to się stało? Problem w tym, że sama nie wiem. Jestem pewna, że część poufnych wiadomości kierowanych do mojego klasowego przyjaciela została przeistoczona i rozpowszechniona. Mam tu na myśli niepochlebne słowa na temat kilku osób. Wszyscy są przekonani, że całą klasę. Zaczynają mnie nawet ośmieszać wirtualnie. Jestem pewna, że to się szybko nie skończy. Ale nie jestem pewna, ile wytrzymam. Co mam robić?
Gimnazjalistka
