wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8062 | WYNIKÓW
Inni mają lepiej
W naszej klasie jest kilka grupek. Jestem w jednej, całkiem fajnej. Ale jednocześnie obserwuję dziewczyny z idealnej grupy i im zazdroszczę. I niby mam piękne życie, bo dobrze się uczę, mam sporo koleżanek, dobrą rodzinę. Ale obserwowanie tamtej grupy odbiera mi radośc życia, kombinuję, jakby się wśród nich znaleźć. Czy to źle?
Licealistka
Nie chcę jej stracić
Od dawna mam problem z przyjaciółką, nie potrafimy się porozumieć, a teraz to nawet nie rozmawiamy. Zaczęło się od wycieczki, gdzie ona chodziła z koleżanką, której nie lubię. Potem to samo w szkole. A przecież od początku łączyła nas niesamowita więź, mogłyśmy rozmawiać godzinami i o wszystkim. Jednak tamta dziewczyna zaprosiła ją na Sylwestra, a teraz ktoś przysłał mi linka do rozmowy, gdzie tamta wulgarnie się o mnie wyrażała. Szukałam wsparcia u przyjaciółki, ale zbagatelizowała sprawę, a gdy jej trochę wygarnęłam, nie odzywa się do mnie. Przeprosić ją? Ale nie wiem za co. Nie chcę jej stracić. Boję się, że tamte koleżanki mi ją odbiorą. Chciałam to wyjaśnić, ale ona nie chce.
Szesnastolatka
Trzeba zareagować
Moja koleżanka próbowała popełnić samobójstwo. Dziewczyna ma dużo problemów w szkole, w domu też poważne problemy. Na szczęście nic wielkiego jej sie nie stało. Wczoraj wróciła do szkoły. Wszyscy się od niej odsunęli. Siedziała smutna, sama, nikt z nią nie gadał oprócz mnie, więc w końcu z nią usiadłam. Z tego powodu moja przyjaciółka się obraziła, że się nad tamtą użalam, a jej nic nie jest. Jak wytłumaczyć klasie, że tę dziewczynę trzeba normalnie traktować, a nie jak ufoludka i się jej bać, unikać jej?
15-latka
Jestem fajna
Od pewnego czasu mam problem. Polega on na tym że nie mogę na siebie patrzeć. Gdy patrzę w lustro, widzę w nim brzydką dziewczynę zdecydowanie za chudą. Brzydzę się swoim odbiciem w lustrze. Mam tego dość. Oczywiście nie jestem anorektyczką. Moje problemy pojawiły się około 3/4 miesięcy temu. Ktoś mi powiedział że jestem tak chuda, że aż brzydka. Nie wiem, co mam zrobić! Teraz mam wrażenie, że wyglądam jak żywy kościotrup.
14-latka.
Chaos na każdym poziomie
Czasami mam wrażenie, że wpadam w chorobę psychiczną. Wyobrażam sobie, że jestem tylko ludzikiem w sztucznym świecie, że ktoś napisał scenariusz, ustawia pionki, w tym mnie. Tyle spraw jest trudnych, szczególnie rodzice, którzy od lat nie potrafią się dogadać i w domu bywa ciężko. Brat jest zbyt dorosły, by mnie zrozumieć, ma swoje życie. A ja w domu często pyskuję ranię bliskich, chociaż przecież tego nie chcę. Jedyna przyjaciółka się wyprowadziła. Nie mam się komu zwierzyć, przed kim wygadać. Jak tu nie zwariować? Boję się swoich myśli.
17-latka
